ေတာင္တြင္းဆရာေတာ္ ခင္ႀကီးေဖ်ာ္မွာ မသိေသာအရာ၊ မတတ္ေသာအရာ လံုးဝ မရွိသည့္အတြက္ မ
တစ္လံုးေက် ဆရာေတာ္အျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
သာဓကေဆာင္ရလွ်င္...
တစ္ေန႔သ၌ ေနာင္ေတာ္မင္းႀကီးက ဆရာေတာ္သည္ သဘင္အတီးအမႈတ္ကို နားလည္မည္မထင္။
ေက်ာင္းတြင္ ဆိုင္းတီးေစဟုဆို၍ ဆိုင္းသမားမ်ား ဘုရင္၏အမိန္႔အရ သြား၍ တီးရသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္
က ဆိုင္းသမားမ်ားအား ဤအလံုးကိုေပါင္း၊ ဤအရာကိုခြဲ၊ ဤအရာကိုတြဲ၊ လက္က ဤသို႔ထားဟု ခိုင္းေစရာ
ဆိုင္းသမားမ်ားလည္း ဆရာေတာ္ ေျပာဆိုသည့္အတုိင္းလုပ္၍ ဆရာေတာ္ေျပာသည့္ အတိုင္း တီးၾကည့္ေသာ
အခါ မၾကံဳစဖူး၊ မၾကားဖူးေသာ တီးကြက္ တီးလက္ကို ရၾကသည္။ အဆိုပါ တီးလံုးတီးကြက္ကို ျမဝတီမင္းႀကီး
ဦးစလက္ထက္က်မွ စာသင္းသြင္း၍ သီခ်င္းအမည္တပ္ရာ သမာေဒဝနတ္သီခ်င္းဟု ေက်ာ္ေစာေလသည္။
တစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ဆရာေတာ္သည္ အျခားပညာရပ္မ်ားကို တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ တတ္ေျမာက္ေသာ္
လည္း တံငါတို႔၏ ကြန္ပစ္ျခင္းအတတ္ကိုမူ ရဟန္းတို႔ႏွင့္မဆိုင္၍ မတတ္ဟု ေျပာဆိုၾကေလသည္။
ထိုအခါ
ဆရာေတာ္က ညဥ့္အခ်ိန္ ေက်ာင္းမွ ရဟန္းတစ္ပါးႏွင့္ ကပိၸယတစ္ဦးကိုေခၚ၍ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ထူပါရံုဘုရားအနီးမွ
တံငါသည္တစ္ေယာက္ကိုေခၚကာ ကြန္ပစ္ခုိင္းသည္။
ကြန္တြင္ပါလာေသာ ငါးအေရအတြက္ကို မွတ္ထားသည္။
ထိုေနာက္ ဆရာေတာ္က နည္းျပ၍ ကပိၸယကို ကြန္ပစ္ခုိင္းရာ ငါးအေရအတြက္ ပိုမိုရရွိ ေလသည္။ ထိုရသမွ်
ငါးမ်ားကို ေရသို႔ျပန္လႊတ္ရသည္။
တစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ေနာင္ေတာ္မင္းတရားက ဆရာေတာ္သည္ စစ္တုရင္အတတ္ကိုကား
တတ္မည္မဟုတ္ဟု ယူဆ၍ စစ္တုရင္ ထိုးသည့္ဘက္၌ အေကာင္းဆံုး တတ္ကၽြမ္းေသာ သူတစ္ေယာက္ကို
ေခၚကာ စစ္တုရင္ပစၥည္းမ်ား ႏွင့္တကြ ေက်ာင္းသို႔လႊတ္၍ ကစားေစသည္။ ပထမႏွစ္ပြဲတြင္ သူမသာ ကိုယ္ မသာ
ျဖစ္၍ ေနာက္ကစားပြဲမ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ကခ်ည္း ဆက္၍ အႏိုင္ရသည္။
No comments :
Post a Comment
တစံုတေယာက္....တခုခုရရွိသြားပါသည္......။