ေမးသူကေမး ေၿဖသူကေၿဖ...

တခ်ိန္က သာသနာမွာ ရဟႏၱာတစ္ဆူဟုေက်ာ္ႀကားေတာ္မူေသာ ထြန္ေထာင္ ဆရာေတာ္ ( လူ႔ဘ၀တုံးက ထြန္ကိုေထာင္ ႏြားေတြကို ေဘးမဲ႔ေပးၿပီး ရဟန္းေဘာင္ ၀င္ေရာက္ခဲ႔လို႔ ) စြန္းလြန္းဂူ ဆရာေတာ္ ဦးက၀ိ ကို နိုင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးနု က ဖူးေမွ်ာ္ရင္း ေမး+ေၿဖ ခဲ႔တဲ႔စကားဆိုတာကို လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္က ထုတ္ေ၀ခဲ႔သည့္ဤ စာအုပ္ေလးကို ျပန္လည္ဖတ္ရႈရသည့္အခါ ပညာရွင္ႏွစ္ဦး၏အဘိဓမၼာဆိုင္ရာအေမးအေၿဖေတြကိုဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ေလ့လာ ေစခ်င္ပါသျဖင့္တင္ျပအပ္ပါသည္။

ေမး။ ။ လူတို႔ၿပည္တြင္ သစ္ေလးပင္၊ ေသေစလို ေရေအးေလာင္း ၊ ရွင္ေစလို ေရေႏြးေလာင္း၊ ဟူေသာအေမးကို ေၿဖႀကားေတာ္မူပါဘုရား၊

ေၿဖ။ ။ လူတို႔ၿပည္တြင္ သစ္ေလးပင္ ဆိုရာ၌ လူ႔ၿပည္ နတ္ၿပည္ ၿဗဟၼာ႔ၿပည္ ရယ္လို႔ ေလာကေ၀ါဟာရ အားၿဖင္႔ ရွိေသာ္လည္း ဘယ္ၿပည္မွာမ်ား ဘုရားပြင္႔တယ္လို႔ ႀကားဖူးသတုံး

လူ႔ၿပည္မွာလို႔ ႀကားဖူးပါတယ္ဘုရား

အဲ ဂဂၤါ ၀ါဠဳ သဲစုမက ပြင္႔ေတာ္မူႀကတဲ႔ ဘုရားရွင္မ်ားမွာ သစၥာေလးပါးနွင္႔သာ ပြင္႔ၿခင္းေႀကာင္႔ လူတို႔ၿပည္တြင္ သစ္ေလးပင္ ဟုဆိုသည္။

ေသေစလို ေရေအးေလာင္း ဆိုရာ၌ မဂၢင္ေရ ကို ဆိုလိုသည္။

ရွင္ေစလို ေရေႏြးေလာင္း ဆိုရာ၌ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေရေႏြးကို ဆိုလိုသည္။

ေမး။ ။ မထိုင္ခင္က ေၿခဆင္း၊ မလင္းခင္က ေရာင္နီလာ၊ မခ်က္ခင္က ထမင္း၊ မက်က္ခင္က စားၿပီးၿပီ၊ မရက္ခင္က ပုဆိုး၊ မခ်ဳပ္ခင္က ၀တ္ၿပီးၿပီ၊ ၎အေမးကို ေၿဖေတာ္မူပါဘုရား၊

ေၿဖ။ ။ ေအး အဲဒါ ၀ိတက္ လို႔ေခၚတယ္၊

( ၀ိတက္ ဆိုသည္မွာ ႀကံစည္ စဥ္းစား စိတ္ကူးယဥ္ၿခင္း ၿဖစ္သည္၊ )

ေမး။ ။အေႀကာင္းၿပ ဘုရားတစ္ဆူ တစ္ဆူလွ်င္ သေခ်ၤ နွစ္ဆယ္ ကုေဋ ရွစ္ဆယ္ ဗိုလ္ေၿခတသိန္း ကၽြတ္တမ္း၀င္သြားတယ္လို႔ ႀကားဖူးပါတယ္၊ က်န္ေသာ သတၱ၀ါ ဟာ ေရာ႔သလား မေရာ႔ဘူးလားဘုရား၊

ေၿဖ။ ။ ဒကာႀကီးေမးတဲ႔ အတိုင္းပဲ ေရာ႔သလား ဆို ေရာ႔တယ္၊ မေရာ႔ဘူးလားဆိုရင္လဲ မေလ်ာ႔ဘူးေပါ႔၊

ေမး။ ။ ေရာ႔တာ ဘယ္လို မေရာ႔တာ ဘယ္ပုံ ဆိုတာ သိလိုေႀကာင္းပါဘုရား၊

ေၿဖ။ ။ ေရာ႔တယ္ ဆိုတာက ဥပမာ ဒကာႀကီးအိမ္မွာ လူဆယ္ေယာက္ ရွိတယ္ဆိုပါေတာ႔။ ငါးေယာက္ဆင္းသြားလ်ွင္ ဆင္းသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ ေရာ႔တာေပါ႔၊ မေရာ႔ဘူးဆိုတာက စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗၺာန္ ဆိုတဲ႔ ပရမတၳတရား မေရာ႔ဘူး၊

ေမး။ ။ ထင္းမရွိ ေတာသုံးေထာင္၊ ေရမရွိ ၿမစ္လယ္ေခါင္၊ ႏွမ မရွိ ေၿခာက္ေယာက္ေမာင္ ၊

ကို ေၿဖရွင္းေတာ္ မူပါဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ဘုရား အစရွိေသာ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔မွာ ကာမ ရူပ အရူပ ဆိုတဲ႔ ေတာသုံးေထာင္ထဲတြင္ ေနၿငားေသာ္လည္း ၎ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေလာင္စာ မရွိေသာေႀကာင္႔ ထင္းမရွိ ေတာသုံးေထာင္ ဟုေခၚသည္။

သတၱ၀ါတို႔၏ အာရုံအစဥ္မွာ ၿမစ္ေရအယဥ္ကဲ႔ သို႔ တသြင္သြင္ စိးဆင္းေနၿငားေသာ္လည္း ဘုရားစေသာ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတို႔မွာ အာရုံယိုစီးၿခင္း မရွိတာကို ေရမရွိ ၿမစ္လယ္ေခါင္ ဟု ေခၚသည္၊

ဘုရားစေသာ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းတိိုမွာ မ်က္စိ နား နွာေခါင္း ပါးစပ္ ကာယ မန တံခါး ေၿခာက္ေပါက္ပင္ ရွိေသာ္လည္း အာရုံလိုက္စားၿခင္း မရွိတာကို ႏွမ မရွိ ေၿခာက္ေယာက္ေမာင္ လို႔ ေခၚသည္။

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရားတို႔ ရဟန္းမ်ားမွာ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေသြးထြက္ေအာင္ လုပ္ရုံမွ်နွင္႔ ဒုကၠဋ္အာပတ္ တပ္သလား မတပ္ဘူးလား။

ေၿဖ။ ။ တပ္တယ္။

ေမး။ ။ ဒါၿဖင္႔လ်င္ ဘုရားလက္ထက္က ရဟန္းတပါးဟာ မိမိ လည္ပငး္ကို ဓါးနွင္႔လွီးၿပီး ေ၀ဒနာရွဳ႕တာနဲ႔ အရဟတၱဖိုလ္ ဆိုက္ၿပီး ပရိနိဗၺာန္ၿပဳသြားတယ္လို႔ ႀကားဖူးပါတယ္။ ၄င္း ရဟန္းဟာ အာပတ္ႏွင္႔တကြ မဂ္ဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ပါသလား ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ဆိုက္တာ မွန္တယ္၊ ဒုကၠဋ္ အာပတ္ မရွိလို႔ ဆိုက္တာ၊

ေမး။ ။ ဒါၿဖင္႔ ဘုရား- အရွင္ဘုရားတို႔မွာ ေသြးထြက္ရုံမွ်နွင္႔ အာပတ္သင္႔တာ၊ အခုဟာက ေသြးထြက္ရုံ မက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အေသေတာင္ သတ္တာ ဒုကၠဋ္ အာပတ္ မသင္႔ေပဘူးလားဘုရား။

ေၿဖ။ ။ မသင္႔ဘူး ၊ ဥပမာ - ဒကာႀကီး ပစၥည္းမကိုုင္နွင္႔ လို႔ မတားၿမစ္ခင္ ဘုန္းႀကီးက ကိုင္လိုက္ရင္ ဘုန္းႀကီးမွာ အၿပစ္မ်ား ရွိမလား ။

မရွိပါဘုရား။

တားၿမစ္ၿပီးမွ ကိုင္ေတာ႔ေကာ --

အၿပစ္ရွိပါတယ္ ဘုရား၊

အဲသည္ ဥပမာ အတိုင္းပဲ ထိုပုဂၢိဳလ္မွာ အၿပစ္ မရွိတာလဲ မွန္တယ္၊ မဂ္ ဖိုလ္ဆိုက္တာလဲ မွန္တယ္။

ေက်နပ္ ၀မ္းေၿမာက္လွပါသည္ ဘုရား။

( ယင္း ရဟန္းကား လူ႔ဘ၀ ကို ၿငီးေငြ႔လြန္းေသာေႀကာင္႔ ထြက္ေပါက္ ရွာသည္႔ အေနၿဖင္႔ ရၿပီးသား ေလာကီစ်ာန္ကို မေလ်ာက် ခင္ ၿမစ္ကမ္းနားသြားကာ မိမိကိုုယ္ကို ဆံရိတ္ေသာ သင္ဓုန္း ဓားၿဖင္႔ လည္ပင္းကို လွီးၿဖတ္မည္ ႀကံရြယ္စဥ္ ရဟန္းဘ၀ တေလ်ာက္လုံး ေစာင္႔စည္း ထိမ္းသိမ္းလာခဲ႔ေသာ မိမိ၏ စင္ႀကယ္ သန္႔ရွင္းေသာ သီလကို ေတြ႔ၿမင္ရေသာအခါ အဆင္႔ဆင္႔ ၀မ္းသာမွဳ႕ ပီတိသည္ ခႏၶာကိုယ္ တခုလုံးသို႔ ပ်ံ႕ နွံ႕ ေသာ ဖရဏာ ပီတိအၿဖစ္သို႔ ေရာက္ေလ၏။

၄င္း ပီတိ ေ၀ဒနာကို ခြာ၍ ၀ိပႆနာ ရွဳ႕ မွတ္ေသာအခါ ကိေလသာကုန္ၿခငး္ အရဟတၱမဂ္ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ၿခငး္္ အသက္ဇီ၀ိတိေၿဒ ကုန္ခန္းၿခင္းသည္လည္း တၿပိဳင္နက္ၿဖစ္ကာ တခဏအတြင္း အလြန္လ်င္ၿမန္ကာ ပရိနိဗၺာန္စံၿခင္းကိစၥ ၿပီးသြားေသာေႀကာင္႔ သတၱ၀ါတို႔ တဘ၀မွ တဘ၀ သို႔ ကူးေၿပာင္းတိုင္း ၿဖစ္ရာ ဘုံဘ၀ကို စုံစမ္းေထာက္လွမ္းေလ႔၇ွိေသာ မာနတ္ သည္ပင္ မ်က္စိလည္သြား ဟူ ၏ ။

ထိုမာနတ္ကား ( ၃၁ ) ဘုံးအတြင္း ဘယ္ေနရာၿဖစ္ၿဖစ္ ေရာက္သြားလ်င္ သူ႔ပိုင္နက္အတြင္း ၿဖစ္ေသာေႀကာင္႔ ေက်နပ္္ေနေလ႔ ရွိသတဲ႔ ။မာနတ္ရွာေဖြေနေႀကာင္းသိေသာ ဘုရားရွင္က ဟယ္ မာနတ္ သင္က ငါ႔ ဘုရားတပည္႔ကို အထင္ေသးသကိုး၊ သင္ မေက်နပ္လို႔ ၃၁ ဘုံအတြင္း ႀကိဳက္သေလာက္ရွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေတြ႔မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး၊ ငါ႔သားေတာ္ ေဂါဓိက ရဟန္းဟာ နိဗၺာန္ ၀င္သြားၿပီ ဆိုေတာ႔မွ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ သူ႔ေနရာ နတ္ၿပည္ကို ၿပန္သြားသတဲ႔ ( စကားခ်ပ္- ေဂါဓိကေတၳရ ၀တၳဳ ၊ ဓမၼပဒ ၊ )

ေမး။ ။ တခုေလာက္ ေလ်ာက္ပါရေစ၊ သုတ္မဟာ၀ါ ပါဠိေတာ္ မဟာ ပရိနိဗၺာနသုတ္ထဲမွာ ဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္ ေ၀ခဏ္း ေတြ႔ပါတယ္၊ ၄င္းသုတ္ကိုပင္ ဘုရားေဟာ လို႔ ဆိုပါတယ္၊ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ဘုရား ပရိနိဗၺာန္မၿပဳမီက ေ၀ခဲ႔ ပါသလား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ဘယ္သူ ေ၀ခဲ႔ သတုံး ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ ကို ဘယ္သူေဟာသတုံး။

ေက်နပ္လွပါ၏ ဘုရား။

ေမး။ ။ နိဗၺာန္ ၏ အေႀကာင္းကို အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါ ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ နိဗၺာန္အေႀကာင္း သိခ်င္သလား ၊ သိခ်င္လွ်င္ ဘင္ စြန္း ၿမင္ေအာင္ ႀကည္႔က သိလိမ္႔မည္၊

ေမး။ ။ ဘယ္လို ဘင္စြန္း ဘယ္လို ၿမင္ေအာင္ ႀကည္႔ရမွာ တုံးဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ေယာဂီ ပုဂၢိဳလ္ တေယာက္သည္ မိမိခႏၶာကိုယ္ကုိ သတိႏွင္႔ သုံးသပ္လွ်က္ သမာဓိ အားေကာင္းလာေသာ္ စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္ ဆိုတဲ႔ တရားသုံးပါးကို ပုိင္းပုိငး္ၿခားၿခား ၿမင္ေသာအခါ ဒီဒုကၡႀကီးဟ ာ ဘယ္သူ႔ေႀကာင္႔လဲ လို႔ စိစစ္လိုက္ေတာ႔ လုပ္ေပးတတ္တဲ႔ ေလာဘ ဆိုတဲ႔ သမုဒယ ကိုၿမင္ေတာ႔ မဂ္က အႏုသယ ကို ပယ္သတ္လိုက္တာႏွင္႔ ဥပါဒ္ ႒ီ ဘင္ ဆိုတဲ႔ အေႀကာင္း အက်ိဳး ၿပတ္တာကို ဘင္စြန္း ဟု ေခၚတယ္။ အဲဒီ ဘင္စြန္း ကို ေၿပာတာ။

ေမး။ ။ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ထိေတာ႔ သိတယ္ လို႔ေၿပာတယ္၊ သိတယ္ ဆိုတာ သူခ်ည္းပဲ သိတာလား ၊ သို႔မဟုတ္ သူတကာ ( အၿခားတရား ) နွင္႔ ေရာစပ္မွ သိတာလား၊

ေၿဖ။ ။ ေရာစပ္မွ သိတယ္၊

ေမး။ ။ ေရာစပ္သူ ထည္႔ေပးပါဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ေ၀ဒနာ သညာ ၀ိညာဏ္ ထိုသုံးခ်က္စုမွ သိမွဳ႕ ၿဖစ္တယ္။

ေမး ။ ။ စု ေပးသူမ်ား ရွိရင္ ထည္႔ေပးပါဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ထုိသုံးခ်က္ကို သခၤါရက ေၿမ ေရ ေလ မီး ဓါတ္္ႀကီး ေလးပါးကို တံခါးမွာ စုေပးေတာ႔ သိၿခင္း မွတ္ၿခင္း ခံစားၿခင္း ၿဖစ္ေပၚလာသည္ကိုု သိမွဳ႕ ၿဖစ္တယ္ ( သိတယ္ ) လို႔ ေခၚတယ္။

ေမး။ ။ တေထာင္႔ငါးရာတည္းဟူေသာ ကိေလသာဟာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတြင္ ဘယ္ေနရာမွာ ကိန္းပါသတုံး ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ သိခ်င္သလား၊ သိခ်င္လ်င္ ဇာတိၿမင္ေအာင္ႀကည္႔ ၊ ဇာတိ ကိန္းတယ္။

ေမး။ ။ ဘယ္လို ဇာတိ ဘယ္လို ၿမင္ေအာင္ ႀကည္႔ရမွာတုံး ဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ေၿမ ေရ ေလ မီး ဓာတ္ႀကီး ေလးပါး ရွိတယ္ မဟုတ္လား၊ ၎ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကို သခၤါရက ၿပဳၿပင္ေပးေတာ႔ သိမွဳ႕ မွတ္မွဳ႕ ခံစားမွဳ႕ ၿဖစ္ေပၚ၍ လာတယ္။ အဲတာ ဇာတိပဲ။ အဲဒီ ဇာတိကို ၿမင္ေအာင္ႀကည္႔က သိလိမ္႔ မယ္။

ေမး။ ။ ရဟန္းမ်ား၌ သိအပ္ေသာ တရားငါးပါးကိုအမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဘုရား။

ေၿဖ။ ။ ( ၁ ) အလိုရွိၿခင္း၊

( ၂ ) က်က္စားၿခင္း၊

( ၃ ) ေထာက္တည္ၿခင္း၊

( ၄ ) ႏွလုံးသြင္းၿခင္း၊

( ၅ ) ၿပီးဆုံးၿခင္း၊

အလိုရွိတာက ဘာကို အလိုွရွိတာတုံး ဆိုလ်င္သုခခ်မ္းသာကို အလိုရွိတယ္၊

ပညာ ကို က်က္စားတယ္၊

သီလ သမာဓိ ပညာကို ေထာက္တည္တယ္၊

ေႀကာင္႔ႀကမွဳ႕ ေတာင္႔တမွဳ႕ ကင္းတာကို ႏွလုံးသြင္းတယ္၊

နိဗၺာန္ကို ၿပီးဆုံးတယ္၊

အဲဒါ ရဟန္းမ်ား၌ သိအပ္ေသာ တရားငါးပါးပဲ။ ။

စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွ ဦးႏု အတြက္ ပဌာန္းတရားေတာ္

တကာႀကီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေနစဥ္အခါက ၿမင္းၿခံ ဂူေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးက၀ိ ရွိတယ္လို႔ မႀကားဘူးလား၊

ႀကားပါ၏ ဘုရား။

အဲဒါ ဟိတ္ခတ္တာ၊ ေဟတု ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊ ၎ေနာက္ သြားအုံးမွ ပါေလ လို႔ အာရုံက မဆန္႔ဘူးလား။

ဆန္႔ပါ၏ ဘုရား။

အဲဒီ အာရုံ ဆန္႔တာကုိ အာရမၼဏ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္။

ေနာက္တဖန္ အိမ္မွာ က်ီးစားစား ေခြးစားစား ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ေၿခရင္းသို႔ မေ၇ာက္ေရာက္ေအာင္ သြားအုံးမွဘဲလို႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို အာရုံက ဆြဲလာ၍ အခုဘုန္းႀကီးေၿခေတာ္ရင္းသို႔ ေရာက္လာတာဟာ ဒကာႀကီး လာခ်င္လို႔ လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုုယ္ႀကီးကို အာရုံက အဓိပတိတပ္၍ ဆြဲလာၿခင္းေႀကာင္႔ အဓိပတိ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊

မွန္လွပါ၏ ဘုရား။

အဲဒါ ဘာေႀကာင္႔ လာရတာလဲ ဆိုလ်င္ ေရွးက ဘုန္းႀကီးႏွငေရွးက ဘုန္းႀကီးႏွင္႔ ေတြ႕ခဲ႔ရဘူးလို႔ ခုေတြ႔ခ်င္တယ္။ ခု ေတြ႔ခ်င္လို႔ ေတြ႔ရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကုိလဲ ေတြ႔ရေလအုံးမယ္။

ဒကာႀကီး ၀က္သားမ်ား စားဘူးသလား။

စားဘူးပါ၏ ဘုရား။

အဲ ေရွးက ၀က္သားကို စားခဲ႔ ဘူးလို႔ ခုစားခ်င္တယ္။ ခုစားခ်င္လို႔ စားရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကို လဲ စားရေလအုံးမယ္။

ေခြးသားေကာ စားဘူးပါသလား။

မစားဘူးပါ ဘုရား။

အဲ ေရွးက ေခြးသား မစားဘူးလို႔ ခု မစားခ်င္ဘူး၊ ခု မစားခ်င္လို႔ ခု မစားဘူး၊ ေနာင္ကိုလဲ စားရမွာ မဟုတ္ဘူး။

ေရွးက ဒီ တရားမ်ိဳးကိုု နာခဲ႔ ရဘူးလို႔ ခု နာခ်င္တယ္။ ခု နာခ်င္လို႔ နာရၿပန္တယ္၊ ေနာင္ကို လဲ နာရေလအုံးမယ္။

အနႏၱရ၊ သမနႏၱရ ၊ သဟဇာတ ၊ အညမည ပစၥည္း ဆက္မသြားဘူးလား၊

သြားပါ၏ ဘုရား၊

ဘုန္းႀကီး၏ ေၿခရင္းေရာက္ေတာ႔ ဘုန္းႀကီးက ေရွးဦးစြာ ဘုရားကန္ေတာ႔၊ ေမတၱာပို႔ ၊ အမွ်ေ၀ ၊ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားလွူဳ၊ ႏွာသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထား၊ ေလတိုးထိေတာ႔ သိလိမ္႔ မယ္။ သိတဲ႔ အေပၚ သတိထားရမယ္။ ေၿပာေတာ႔ နိႆယ ပစၥေယာ၊ ဥပနိႆယ ပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။

မွန္လွပါ ဘုရား။

အားထုတ္ဆဲ အခိုက္အတန္႔ မွာ မ်က္စိကေတာ႔ ေတာင္ႀကည္႔ ေၿမာက္ႀကည္႔ ႀကည္႔ေသးရဲ႕လား။

မႀကည္႔ပါ ဘုရား။

နားကေကာ ဟိုေထာင္ သည္ေထာင္ ေထာင္ေသးရဲ႔႕လား။

မေထာင္ပါ ဘုရား။

နားေခါင္းကေကာ ဟိုရူ သည္ရူ ရူေသးရဲ႕လား။

မရူပါ ဘုရား။

ပါးစပ္ကေကာ ဟိုစားခ်င္ သည္စားခ်င္ ရွိေသးရဲ႕႔လား။

မရွိပါဘုရား။

ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကေကာ ဟိုသြားခ်င္ ဒီသြားခ်င္ ရွိေသးရဲ႕လား။

မရွိပါဘုရား။

အဲဒီေတာ႔ စကၡဳ ေသာတ ဃာန ဇိ၀ွါ ကာယ ဆိုတဲ႔ ဣေၿႏၵ ငါးပါး မလုံဘူးလား။

လုံပါ၏ ဘုရား။

အဲဒါ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕ ။

မိမိ ႏွာသီးဖ်ားမွာ ေလတိုးထိတာကို သတိႏွင္႔ သုံးသပ္ပါမ်ားေသာ္ စ်ာန္ သတၱိ ဆိုတာ ၿဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မယ္၊ ကိေလသာေတြ ေလာင္ကြ်မ္းသြားတာကို စ်ာန္လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕၊ အဲဒါ စ်ာန ပစၥေယာ ပဲ။

မွန္လွပါ ဘုရား၊

ဘုန္းႀကီးက ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ပူမွန္းသိတဲ႔အခါ ေအးမွန္းသိတဲ႔ အခါမ်ိဳး က်ေတာ႔ ပူမွဳ႕ႏွင္႔ သိမွတ္မွဳ႕ ၊ ေအးမွဳ႕ႏွင္႔ သိမွတ္မွဳ႕ ေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ္႔မယ္၊ အဲဒါ မဂ္ခရီး ေရာက္ၿခင္းေႀကာင္႔ မဂၢ ပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္၊

မွန္လွပါဘုရား။

၎မဂ္ ခရီးကို သြားပါမ်ား၍ သမာဓိ အားေကာင္းလာေသာ္ ၿဖစ္ၿခင္း ခ်ဳပ္ၿခင္းကို သိေသာ ဥာဏ္အၿမင္ရင္႔သန္လာၿခင္းေႀကာင္႔

မရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ ရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ မရွိတာက ငါ႔ေၿခ ငါ႔လက္ ငါ႔ေခါင္း ၊ ရွိတာက စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗၺာန္ ပရမတၳတရားပဲ။

ကင္းတာကိုလဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊ မကင္းတာကို လဲ ေက်းဇူးၿပဳလိမ္႔မယ္၊မကင္းတာက သခၤတ ဓာတ္၊ ကင္းတာက အသခၤတ ဓာတ္ မဟုတ္လား၊

ဟုတ္ပါ၏ ဘုရား။

အဲဒါ အတၳိ ပစၥေယာ ၊ နတၳိ ပစၥေယာ၊ ၀ိဂတ ပစၥေယာ၊ အ၀ိဂတ ပစၥေယာ လို႔ေခၚတယ္၊

ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္...။