ဆဲဆိုၿခင္း ေၿမာက္သည္ မေၿမာက္သည္.

ဖရုသ၀ါစာ ဆိုတာ ဒုစရိုက္(၁၀)ပါးထဲမွာ တစ္ပါး အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုစရိုက္(၁၀)ပါးကို က်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ အပါယ္က်ပါတယ္။ မိဘေတြက သားသမီးကို၊ ဆရာက တပည့္ကို ဆဲဆူဆံုးမတဲ့အခါ ဖရုသ၀ါစာျဖစ္ရင္ မိဘဆရာေတြ အကုန္လံုး အပါယ္က်ကုန္မွာေပါ့။

ဒုစရိဳက္(၁၀)ပါးမွာ==”ကိုယ္၌ျဖစ္ေသာ ကာယကံ(၃)ပါး”=၁။ ပါဏာတိပါတ၊ ၂။ အဒိႏၷဒါန၊ ၃။ ကာေမသုမိစၦာစာရ၊ ”ႏုတ္၌ျဖစ္ေသာ ၀စီကံ(၄)ပါး”၄။ မုသာ၀ါဒ၊ ၅။ ပိသုဏ၀ါစာ၊ ၆။ ဖရုသ၀ါစာ၊ ၇။ သမၹပၸလာပ၊ ”စိတ္၌ျဖစ္ေသာမေနာကံ(၃)ပါး” ၈။ အဘိဇၩာ၊ ၉။ ဗ်ာ

ပါဒ၊ ၁၀။ မိစၦာဒိဌိ၊ တို ့ျဖစ္ပါတယ္။

      အဲဒီ(၁၀)ပါးထဲက တစ္ပါးပါးကို က်ဴးလြန္ရင္ အပါယ္က်ပါတယ္။ က်ဴးလြန္လို ့အပါယ္က်ေရာက္ရတဲ့ သာဓက ၀တၳဳေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။  ဖရုသ၀ါစာရဲ ့ အနက္က ၾကမ္းတမ္းေသာစကားပဲ၊ အဌကထာမွာ ဖြင့္ထားတာက လႊသြားကို ကိုင္တြယ္တဲ့အခါ ၾကမ္းတမ္းေသာ အေတြ ့ကို ထိေတြ ့ရသလို ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆဲဆိုလိုက္တဲ့အတြက္ ၾကားရသူ တစ္

ဖက္သားအဖို ့ နားမခံသာ ႏွလံုးမသာ ရွိလွေအာင္ အခံရခက္တဲ့ စကားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

      ဖရုသ၀ါစာျဖစ္ဖို ့ အဂၤါ(၃)ပါးရွိတယ္၊ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့....၁။ စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ၂။ ဆဲေရးအပ္သူ(အဆဲခံရသူ) ၃။ ဆဲေရးျခင္းတို ့ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအဂၤါ(၃)ပါးနဲ ့ညီညြတ္မွ ဖရုသ၀ါစာလို ့ ေခၚဆိုႏိုင္တယ္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားလို ့ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေစတနာသာ အဓိကပါ။

ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားတိုင္းကို ဖရုသ၀ါစာလို ့ မဆိုႏိုင္သလို၊ စကားသံမွာ ၾကားရသူ တစ္ဖက္

သားအဖို ့ ႏူးညံ့တယ္လို ့ ယူဆရေပမယ့္၊ ”ဖရုသ၀ါစာ” ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို အဌသာလိနီ အဌကထာနဲ ့ သီလကၡန္ အဌကထာ ဖရုသ၀ါစာ အဖြင့္မွာ သာဓက၀တၳဳေတြနဲ ့ ဆံုးျဖတ္ျပထားတယ္။ 

      စကားၾကမ္းတမ္းေပမယ့္ ဖရုသ၀ါစာ ကံမေျမာက္တဲ့  ၀တၳဳကို သာဓက ေျပာရမယ္ဆိုရင္==”တစ္ခါက သူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေတာထဲကိုသြားဖို ့ ဟန္ျပင္တယ္။ အဲဒီမွာမိခင္ျဖစ္သူက မသြားဖို ့ အတန္တန္ ေတာင္းပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သားျဖစ္သူ သူငယ္က မိခင္

ရဲ ့စကားကို ဂရုမစိုက္ဘူး။ ေတာကိုသြားဖို ့ပဲ ျပင္ဆင္ေနတယ္၊ ဒီအခါမွာ မိခင္က သားကိုေတာထဲမသြားေစလိုတဲ့အတြက္ ”နင့္ကို ကၽြဲရိုင္းမႀကီး လိုက္ခတ္ပါေစ။” လို ့ ဆဲေရးႀကိမ္းေမာင္းလိုက္တယ္။ မိခင္ကဘယ္ေလာက္လဲ ဆဲေရးႀကိမ္းေမာင္းႀကိမ္းေမာင္း နာခံမွဳ မရွိဘူး။ေတာထဲကိုပဲ ထြက္သြားပါတယ္။

      ေတာထဲေရာက္ေတာ့... အံ့ၾသစရာပဲ.. ကၽြဲရိုင္းမႀကီးကမိခင္ဆဲေရးလိုက္တဲ့အတိုင္း သူငယ္ကို လိုက္ခတ္ပါေလေရာ၊ အဲဒီအခါ က်ေတာ့မွ သူငယ္က မိခင္ရဲ ့စကားကို မနာယူမိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရမိေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ သူငယ္က ဘာမွစဥ္းစား မေနေတာ့ဘူး။ သစၥာဆိုလိုက္တယ္၊ ” မိခင္သည္ ငါ့ကို ေတာသို ့မသြားေစလိုသည့္အတြက္ စိတ္ဆိုး၍ ေျပာမိေသာစကားသာျဖစ္၏။ သို ့အတြက္ အေမေျပာသလို မျဖစ္ပါေစနဲ ့ အေမစိတ္မွာ ရွိသလိုသာ ျဖစ္ပါေစ။ ဤစကား မွန္ကန္ပါက ကၽြဲရိုင္းမသည္ ငါ၏ေနာက္သို ့ မလိုက္ေစသတည္း။” အဲဒီလိုသစၥာဆိုတဲ့စကား ဆံုးတာနဲ ့ ကၽြဲရိုင္းမဟာ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာပဲ ရပ္ၿပီး ေရွ့ဆက္မတိုးေတာ့

ဘူး။ တိုင္မွာ ခ်ည္ထားတဲ့အတိုင္း ၿငိမ္ေနေတာ့တာပဲ၊ ဒီလိုနဲ ့ အဲဒီသူငယ္  အသက္ခ်မ္းသာရာရသြားတယ္။

      အဲဒီ၀တၳဳကိုၾကည့္ မိခင္ရဲ ့စကားက သိပ္ၾကမ္းတမ္းေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သားငယ္ အေပၚမွာ ကၽြဲရိုင္းမ ခတ္ေစလိုတဲ့ ေစတနာမပါဘူး၊ သားငယ္ ေတာကို မသြားေစလိုလို ့ လတ္တေလာေျပာလိုက္ရတဲ့ စကားသာ ျဖစ္တယ္။ အဌကထာမွာ မိခင္ရဲ ့အတြင္းစိတ္ ႏူးညံ့ေနတဲ့

အတြက္ ဖရုသ၀ါစာ မျဖစ္ဘူးလို ့ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ ဆရာသမားေတြ တပည့္ကို ဆူဆဲတဲ့အခါ တတ္ေစ၊ ေတာ္ေစလိုတဲ့ ဆႏၵျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖရုသ၀ါစာ မျဖစ္ဘူး။

      စကားႏူးညံ့ေနေပမယ့္ ဖရုသ၀ါစာ ျဖစ္ပံုသာဓကကို ေျပာျပရရင္==”လူတစ္ေယာက္ဟာ ရာဇ၀တ္မွဳတစ္ခုကို က်ဴးလြန္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဘုရင္က ရာဇ၀တ္သားကို သတ္ပစ္ဖို ့အလိုရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အမိန္ ့ခ်တဲ့ ေနရာက်ေတာ့ မ်က္ႏွာၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ ့”ဒီရာဇ၀တ္သား

ဟာ ဒီျပစ္မွဳဒီျပစ္မွဳေတြ က်ဴးလြန္တဲ့အတြက္ တရားဥပေဒေၾကာင္းအရ ဤရာဇ၀တ္သားကိုခ်မ္းသာစြာ သိပ္ထားလိုက္ၾက” လို ့အမိန္ ့ခ်လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေသမိန္ ့ခ်လိုက္တာပဲ၊ ဒါကိုေဘးက ၀န္ႀကီးေတြ၊ အမတ္ေတြကလည္း သိတယ္၊ အဲဒါကိုၾကည့္ ဘုရင္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက ၾကားရသူ တစ္ဖက္သားအဖို ့ နားခ်မ္းသာစရာပဲ၊ အတြင္းစိတ္ေစတနာကေတာ့ အလြြန္ၾကမ္းၾကဳတ္ ေနတဲ့အတြက္ ဖရုသ၀ါစာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ျပထားတယ္။

      ဒါဆို ဖရုသ၀ါစာမွာ ေစတနာက အဓိကပါ။ ”အဆဲခံရတဲ့သူဟာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာစတဲ့ ဂုဏ္မရွိရင္ သိပ္အျပစ္မႀကီးပါဘူးတဲ့။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာစတဲ့ ဂုဏ္ေတြနဲ ့ ျပည့္စံုေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ဆဲဆူမိရင္ေတာ့ အျပစ္က သိပ္ႀကီးေလးလွပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဖရုသ၀ါစာ

မျဖစ္ေအာင္ ေနႏိုင္သျဖ**့ နိဗၺာန္ထိတိုင္ ေလ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

{ ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)၏ က်န္ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲမွ  ေကာက္ႏုတ္    ေရးသားပါသည္။}