သည္ပံုၿပင္သည္...ပံုၿပင္ၿဖစ္ပါသည္..

တစ္ခါက မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာေတြကို ေတာင့္တၿပီးေနတဲ့လူေတြဟာ ရြာၾကီးတစ္ရြာမွာစုၿပီး ေနထိုင္သတဲ့…..

အဲဒီရြာအမည္ကေတာ့ "မျဖစ္ႏိုင္ရြာႀကီး" ေပါ့ ။

အဲဒီရြာမွာေနေနၾကတဲ့သူေတြဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ အဲဒီရြာမွာ ေနခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အျမဲတမ္း ထြက္သြားခ်င္စိတ္ေတြက လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ရွိေနၾကတယ္။ မေနခ်င္ပဲနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕ ေနေနၾကတာလဲလို႕ ေမးစရာေတာ့ရွိပါရဲ႕…။ အဲဒါက ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီရြာကိုေရာက္လာရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဘယ္သူ႕ရဲ႕အတင္းအၾကပ္ေစခိုင္းမႈမပါပဲ သူတို႕ဘာသာ ေရာက္လာၾကလို႕ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထြက္သြားခ်င္တိုင္း ထြက္သြားလို႕ေတာ့မရဘူး။

 ဘာေၾကာင့္ထြက္သြားလို႕မရတာလဲ… ေမးစရာထပ္ရွိပါရဲ႕။ အဲဒါက ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုျပန္ေတာ့ သူတုိ႕ကိုယ္တိုင္ကပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ထြက္မသြားၾကတာပဲ။ ဖတ္ရတာ ရႈပ္သြားၿပီ ထင္တယ္။ ဒါဆို ဥပမာတစ္ခု ေပးၾကည့္မယ္။ လူတစ္ေယာက္ အမွားလုပ္ခဲ့ၿပီဆိုပါစို႕…. အဲဒီလူက ျပစ္မႈ အေသးအႀကီး အလိုက္ေထာင္ထဲ (သို႕)အခ်ဳပ္ထဲမွာေနသင့္သေလာက္ေနရမယ္။ ျပစ္မႈေသးရင္အခ်ိန္မၾကာဘူး ျပစ္မႈ ၾကီးရင္အခ်ိန္ၾကာမယ္။ ဒီလိုပဲ… ဒါေပမယ့္ သူတို႕က အျပစ္လုပ္ထားၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ေထာင္ထဲမွာ ေနရသလိုလဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ သူတို႕ကစိတ္ကူးနဲ႕ပိတ္မိေနတာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ ျပန္ထြက္လို႕ရတဲ့အထိ ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ဒါကလည္း အခ်ိန္အကန္႕အသတ္မရွိဘူး။ အဲ… ထြက္လို႕ရရင္ေတာ့ သူတို႕ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူတို႕စိတ္ကူးေတြ ျပည့္တဲ့ေန႕ျဖစ္ေနလို႕ေလ….။ ဒါေပမယ့္ ထြက္လို႕မရေသးသေရြ႕လည္း သူတို႕ စိတ္မညစ္ၾကဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူတို႕မွာစိတ္ကူးေတြရွိေနၾကဆဲ မို႕လို႕ေပါ့။

  

ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ေလာက္မယ္ ထင္တယ္။ မေပါက္လဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆက္ရွင္းသြားၾကတာေပါ့….ေနာ္….။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႕က မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္တဲ့သူေတြဆုိတာပါပဲ။

တစ္ေန႕က်ေတာ့ အဲဒီရြာၾကီးမွာ အစည္းအေ၀းပြဲတစ္ပြဲ က်င္းပတယ္။ အစည္းအေ၀းဆိုေပမယ့္ သူမ်ားေတြလို ေမ့ေလာက္မွက်င္းပတ့ဲပြဲမဟုတ္ဘူး။ တစ္လတစ္ခါလုပ္တဲ့ပြဲ ။ အဲ့… အေျခအေနေတြ တစ္မ်ိဳးသိသိသာသာ ေျပာင္းလဲခဲ့ရင္ေတာ့ ရက္မေရြးပဲ ခ်က္ခ်င္း က်င္းပတာမ်ိဳးလဲရွိတယ္။ ေျပာရရင္ မူေတာ့မမွန္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူကေတာ့မွန္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ အဲဒီရြာရဲ႕ လူေတြအကုန္လံုးက ဒီအစည္းအေ၀းပြဲကို အျမဲတမ္းစိတ္၀င္တစား ေစာင့္ေနၾကလို႕ပဲ။ သူတို႕အတြက္ အဲဒီ အစည္းအေ၀းပြဲဟာ သတင္းေၾကျငာတဲ့ပြဲဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ အခန္႕သင့္လို႕ စိတ္ကူးေတြျဖစ္လာခဲ့ၿပီဆိုလည္း သူတို႕ ဒီရြာက ထြက္သြားရမယ့္ပြဲလည္း ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမျဖစ္ႏိုင္ ရြာၾကီးရဲ႕ ရြာသူၾကီးဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေရြးပြဲ ဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ အမိုးမိုးၿပီး လာၾကတာေပါ့။

 အဲ… ေခါင္းေဆာင္ဆိုလုိ႕ ေျပာရအံုးမယ္။

အဲဒီရြာရဲ႕ ရြာသူႀကီးေရြးနည္းက ဆန္းတယ္လို႕ေျပာလည္းရတယ္။ မဆန္းဘူးလို႕ေျပာလည္းရတယ္။ ေရြးပံုက သူမ်ားရြာေတြလို သမာသမတ္ရွိရွိ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရွိရွိ အေျမာ္အျမင္နဲ႕ ျပည့္စံုသူေတြ ဘာေတြနဲ႕ ရွည္ရွည္ ေ၀းေ၀း စဥ္းစားတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီမျဖစ္ႏိုင္ ရြာမွာေနထိုင္သူေတြထဲက မျဖစ္ႏိုု္င္ဆံုး စိတ္ကူးယဥ္သူတစ္ေယာက္ကို  ေရြးၿပီး ရြာသူႀကီးအျဖစ္ခန္႕လိုက္တာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူကမွ ရြာက ထြက္သြားႏိုင္ေျခ အနည္းဆံုးပဲ မဟုတ္လား။

ၿပီးေရာ…..။

ဒါမွသူတို႕ရြာမွာ ၾကာၾကာရွည္ရွည္အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မွာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႕စိတ္ကူးက လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီလူက ဆရာႀကီးပဲ…….။

 ကဲ…..။ ဒီလိုနဲ႕ အစည္းအေ၀းက်င္းပတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီေပါ့။ အဲဒီ မျဖစ္ႏိုင္ရြာႀကီးရဲ႕ အစည္းအေ၀းအတြက္ သက္သက္ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ အိမ္ဆိုေပမယ့္ ဘာမွမရွိေတာ့ ေဟာၾကီးေပါ့။ အဲဒီေဟာႀကီးထဲမွာေတာ့ လူေတြက ရုတ္စု ရုတ္စုနဲ႕ တစ္ရြာလံုးနီးပါး အျပည့္ပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူတို႕ရဲ႕ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့စိတ္ကူးေလးေတြ ျပည့္ေတာ့မွာလား ဒါမွမဟုတ္ ျပည့္ေနၿပီလား အစရွိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူးကို ကိုယ္သိေနၿပီးသားပဲျဖစ္လို႕ ေထြေထြ ထူးထူးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အေျခအေနထူးလို႕လုပ္တဲ့ၾကားျဖတ္ အစည္းအေ၀းပြဲမဟုတ္ေတာ့ အမ်ားစုက သာမာန္ရိုးက်ပဲ။ ဘယ္သူေတြလူသစ္၀င္တယ္ အဲဒီထဲကမွ ဘယ္သူက ထပ္ထူးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မွာလဲ စသည္ျဖင့္ေလာက္ပါပဲ။ အဓိကက သူတို႕က ဒါေတြကို နားေထာင္ခ်င္ယံုေလာက္ပါ။

ေၾသာ္.. အခ်ိန္ရတုန္း ဒီေဟာခန္းမႀကီးရဲ႕ ပံုသ႑ာန္ကို ရွင္းျပရဦးမယ္။ အရင္ဆံုးဒီေဟာခန္းမႀကီးရဲ႕ တည္ေဆာက္ထားပံုကို ရွင္းျပမယ္။ တည္ေဆာက္ထားပံုက ရိုးရိုးပါပဲ။ ၀င္ေပါက္တစ္ခုရွိတယ္။ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုရွိတယ္။ အလယ္မွာတိုင္ေတြရွိၿပီးေတာ့ တိုင္ေတြရဲ႕အဆံုးမွာ လူဆယ္ေယာက္ေလာက္ ေဟာေျပာလို႕ရတဲ့ စင္တစ္ခုရွိတယ္။

ဒါပဲ…..

ဟင္…. ဒါပဲဆိုေတာ့ ဘာမ်ားထူးဆန္းလဲလို႕ ေမးစရာရွိမယ္။ ေျပာျပပါ့မယ္။ ဒီအေဆာက္အအံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က (1)နာရီမိုင္(400)ႏႈန္း တိုက္ခတ္တဲ့ မုန္တိုင္းထက္ၿပင္းတယ့္ ေလဒဏ္ကို ခံႏုိင္ရည္ရွိတယ္။ (2)မိနစ္ကို မိုင္(30)ႏႈန္း စီးဆင္းတဲ့ေရရဲ႕တိုက္စားမႈဒဏ္ကိုလည္း ခံႏိုင္ရည္ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငလွ်င္လႈပ္ေလ ပိုခိုင္ေလတဲ့။

ဘယ့္ႏွယ့္လဲ.. မထူးဆန္းဘူးလား…

မျဖစ္ႏိုင္ဘူးမေျပာနဲ႕ ဒီထက္ထူးဆန္းတာ ေျပာျပဦးမယ္။ ဒီအေဆာက္အအံုကို ေဆာက္သြားတာ ကမာၻအရွည္ဆံုး ပင္လယ္ကူးတံတားကို တိုင္မေထာင္ပဲ ေဆာက္သြားသူတဲ့။ နာမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး။ (မွားမွာေၾကာက္လို႕မဟုတ္ဘူးေနာ္ မမွန္မွာစိုးလို႕)။။။

ကဲ.. သူလည္း ဒီရြာမွာေနသြားတာပဲ။ လစ္သြားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူးဆိုပဲ။ ထားပါေတာ့… ေဟာရဲ႕နံရံမွာလည္းၾကည့္ဦး။ ဒီရြာမွာေနၿပီး အခ်ိန္တန္ေတာ့ ထြက္ခြာသြားၾကတဲ့သူေတြကို ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေတြနဲ႕ စာတန္းေတြထိုးၿပီး ဂုဏ္ျပဳသလိုလို ႏႈတ္ဆက္သလိုလို ၾကြား၀ါသလိုလို လုပ္ၿပီး ခ်ိတ္ထားၾကေသးတယ္။

ဘာတဲ့…. ေသာမက္အယ္ဒီဆင္တဲ့ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ရိုက္ညီေနာင္ ေနာက္… ဂေရဟမ္ဘဲလ္ ေနာက္ေရငုပ္သေဘၤာတီထြင္ခဲ့တဲ့သူ ဘယ္သူ ေရးေတာ့ေရးထားတယ္။ စာေတြက ႏွစ္ေတြၾကာၿပီဆိုေတာ့ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနလို႕။ (အလကား ဒီတစ္ခါေတာ့ တစ္ကယ္ ေမ့တာ)

ထားပါေတာ့…… စသည္စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီရြာရဲ႕ပံုရိပ္က ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ  ခန္႕မွန္းလို႕ရေလာက္ၿပီေပါ့။ ဒါဆို ေရွ႕ကအေၾကာင္းအရာလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းနားလည္ေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ေနာ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မျဖစ္ႏုိင္ရြာရဲ႕ ရြာသူႀကီး၀င္လာတာေၾကာင့္ ရုတ္စုရုတ္စုျဖစ္တာကေန အုပ္စုအုပ္စု ျဖစ္သြားတယ္။ ရြာသူႀကီးကလည္း ရြာသူႀကီးသာျဖစ္ေနတာ တစ္ကယ္ေတာ့ ေသးေသးေလး။ ေသးတာမွ နပိုလီယံ တစ္၀က္သာသာေလာက္ကို ေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ နပိုလီယံေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။ နပိုလီယံက ဒီရြာနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ပဲ။

ရြာသူႀကီး၀င္လာၿပီး ခဏၾကာေတာ့ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ လူေလးငါးေယာက္က လိုက္၀င္လာၿပီး စင္ေပၚတက္ကာ ေနရာယူလိုက္တယ္။ အဲဒီသူစိမ္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဒါသူတို႕ရြာကို အသစ္ေရာက္လာၾကတဲ့သူေတြ ဆိုတာ မေျပာပဲနဲ႕သိလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီထဲကမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းပံုစံနဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သူတို႕ပိုၿပီး သတိျပဳမိလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလးက မႈန္မႈိင္းတဲ့မ်က္လံုးအစံုနဲ႔…။ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ပံုစံလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေနတဲ့ ပံုစံလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ထူးထူးၿခားၿခားအားလံုးထက္သူကို အားလံုးကစိတ္၀င္စားသြားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုမ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥကို စိတ္ကူးယဥ္မိလည္းေပါ့။  

သူတို႕အကဲခတ္ေနစဥ္မွာပဲ ရြာလူၾကီးက မိန္႕ခြန္းေတြကို စေၿပာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပဲေပါ့။ ရြာႀကီးရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္း။ ဒီရြာကို သူဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္က စတင္ၿပီးရြာသူႀကီးလုပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ခုဆို ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကာမွာေပါ့…. သူ႕ရဲ႕မျဖစ္ႏိုင္တဲ့စိတ္ကူးက လံုး၀ကိုမျဖစ္ႏိုင္တာ။

ႀကံဳလို႕ေျပာရဦးမယ္ သူ႕စိတ္ကူးကို။

ဒီနပိုလီယံ တစ္၀က္ေလာက္ေတာင္မရွိလို႕စင္ေပၚမွာ ခံုအထပ္ထပ္ဆင့္ၿပီးေျပာေနရတဲ့သူက ကမာၻေပၚမွာ အရပ္အျမင့္ဆံုး သူျဖစ္ခ်င္တာတဲ့။ 4ႏွစ္ကေလးအရြယ္ဆိုျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္သူ႕အသက္က အခုဆို 30ေက်ာ္ေနၿပီဆိုေတာ့….။ ဟင္း…. မျဖစ္ႏိုင္ရြာရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတာ ဆန္းေတာ့မဆန္းပါဘူး။

ထားပါေတာ့…. ဆက္ေျပာရဦးမယ္။ အဲဒီလူေသးသေလာက္စကားမ်ားတဲ့ ရြာသူႀကီးက သူ႕ရဲ႕အေၾကာင္းေတြလည္းၿပီးေရာ ဒီအေတာအတြင္း ရြာကထြက္သြားတဲ့ လူေတြအေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာေတာ့တာပဲ။ ဒါကလည္း သူမေျပာလည္း သိၿပီးသားေတြ။ မသိတဲ့သူေတြလည္း အခုအခ်ိန္မွာ စိတ္၀င္စားမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ သူတို႕အားလံုး စင္ေပၚက မ်က္၀န္းမႈန္မႈိင္းမႈိင္းနဲ႕ ေကာင္ေလးကို စိတ္၀င္စားေနတာကိုး။ သူတို႕စိတ္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ျပင္းျပင္းျပျပျဖစ္ေနတာက ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ စိတ္ကူးပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူသစ္ေတြနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးတဲ့အစီအစဥ္ကိုပဲ သူတို႕စိတ္မရွည္စြာနဲ႕ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႕ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လာပါတယ္။ ေကာင္ေလးက ေနာက္ဆံုးျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ အလွည့္ေရာက္လာေတာ့ အားလံုးရဲ႕စိတ္၀င္စားမႈက အဆံုးစြန္ထိ ျဖစ္သြား ၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာပဲ ရြာသူႀကီးရဲ႕ ေမးခြန္းက ေျဖးေျဖးခ်င္း ထြက္လာတယ္။

“ အရင္ဆံုး နာမည္ေလး အားလံုးကို ေျပာျပေပးပါ…..”

ေကာင္ေလးက မ်က္လံုးမႈိင္းမႈိင္းနဲ႕ အားလံုးကို တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္ၿပီး ေရွ႕ကိုထြက္လာတယ္။ ေရွ႕ကေမးခြန္း အားလံုးကို ၾကားဖူးၿပီးသားျဖစ္ေတာ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ရြာသားေတြကေတာ့ အပ္က်သံေတာင္ မၾကားရေအာင္ကို တိတ္ဆိတ္လို႕။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အသစ္၀င္လာတဲ့အခ်င္းခ်င္းထဲမွာေတာင္ ေကာင္ေလးကို သိသိသာသာႀကီး ေငးၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေသခ်ာတာက သူတုိ႕လည္း ထူးဆန္းတာေတြထဲက ထူးဆန္းတဲ့စိတ္ကူး တစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္လို႕ပဲ။

“ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ ပံုျပင္ပါ…”

အားလံုးတီးတိုးတီးတိုးျဖစ္သြားၾကတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ပြစိပြစိေတြလည္းျဖစ္ကုန္တယ္။ ေကာင္ေလးက သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ခ်ၿပီးဆက္ေျပာတယ္။

“ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မပီျပင္ေသးပါဘူး ဒီမျဖစ္ႏုိင္ရြာႀကီးကို လာဖို႕ကိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကိုေရာက္မွန္းမသိ တစ္ျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတဲ့အခါမ်ိဳး။ ကၽြန္ေတာ့္သူ႕အေၾကာင္း ေရးသားမိတဲ့အခါမ်ိဳးေပါ့..”

ေကာင္ေလးမ်က္လံုးက ပိုၿပီးေမွာင္မည္းသြားတယ္။ အဲဒီမွာတင္ လူအုပ္ထဲကလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံ ထြက္လာပါေလေရာ။

“ ေဟ့…..ေကာင္ေလး ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေၾကာင္းအရာေတြကို မေျပာပါနဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းကိုပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေျပာစမ္းပါ..”

“ ဟုတ္တယ္… ဟုတ္တယ္… ျမန္ျမန္ေလးေျပာပါ… ငါတို႕မင္းရဲ႕စိတ္ကူးကို သိခ်င္တယ္…..”

“ဟုတ္တယ္……..သိခ်င္တယ္……”

ဆက္တိုက္ဆိုသလို တစ္စြန္းတစကေန ညီတူအသံေတြပါ ထြက္လာတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလး နည္းနည္းအံ့ၾသၿပီး ေတြေ၀သလို ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူစဥ္းစားမိသြားတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တဲ့ သူဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေလ။

နည္းနည္းဆူဆူညံညံ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္သြားတာ ေၾကာင့္ ရြာသူႀကီးလက္ေထာင္ၿပီး ရပ္ဖို႕တားတယ္။ သိတဲ့အတိုင္း အရပ္ကပုေနေတာ့ ဘယ္သူမွမျမင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသံေတြ အုပ္သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေကာင္ေလးက ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ၿပီး

“ ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ္ ဒါကိုပဲေမွ်ာ္လင့္တာပါ ျဖစ္ႏုိင္ရင္မေတာင္းဆိုပဲနဲ႕ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပဖို႕စိတ္ကူး ရွိခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္မႈက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ေသခ်ာသေလာက္ အရာအားလံုးက မႈန္၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဒ့ါေၾကာင့္ ဒီရြာရဲ႕မျဖစ္ႏိုင္တဲ့စိတ္ကူးယဥ္သူေတြအားလံုး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးကို ၀ိုင္း၀န္း အေျဖရွာေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္…”

အားလံုးပိုၿပီး တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ အဓိပၸာယ္က အေျဖရွာမေပးခ်င္လို႕မဟုတ္။ အေကာင္းဆံုးေတြထြက္လာရန္ အားလံုးအာရံုစုစည္းလိုက္ျခင္းသာ။ ေကာင္ေလးက အားလံုးကိုမၾကည့္ေတာ့ပဲ တစ္ေနရာကို ေငးေမာလိုက္တယ္ ေနာက္မသိမသာ လႈပ္ခါေနတဲ့အသံတိုးတိုးနဲ႕။

“ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္…….”

ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ထူးဆန္းေနတဲ့စကားတစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ေၾကာင့္ အားလံုးအသက္မွ်င္းမွ်င္းရွဴသံပဲ ၾကားရေတာ့တယ္။ ေသခ်ာတာက သူတို႕ထင္သလို ေကာင္ေလးစိတ္ကူးက သူတုိ႕နဲ႕မတူတာ ေသခ်ာေနၿပီ။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးခ်င္းေတာင္မွ လက္ေတြ႕က်ျခင္းလက္ေတြ႕မက်ျခင္းဆိုတာရွိသလို အဲဒီလက္ေတြ႕က်မက် အထဲမွာမွ ေ၀၀ါးတာနဲ႕ မေ၀၀ါးတာရွိေသးတာပဲ။ ေကာင္ေလးရဲ႕စိတ္ကူးက ဘယ္လိုပါလဲ။ ခဏၿငိမ္သက္သြားတဲ့ ေကာင္ေလးက ဆက္ၿပီး……

“ ဒါကၽြန္ေတာ့္ဘက္က အေသအခ်ာပဲ… ဒါေပမယ့္… သူ… ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ခ်စ္သလားမေသခ်ာဘူး… တစ္ကယ္လို႕သာ သူကၽြန္ေတာ္ကိုျပန္မခ်စ္ခ့ဲရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အရာကို စိတ္ကူးယဥ္သူတစ္ေယာက္ေပါ့… ကၽြန္ေတာ္ ဒ့ါေၾကာင့္ ဒီကို တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေရာက္လာခဲ့တာ…..”

အားလံုးရဲ႕ သက္ျပင္းေတြအခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႕ကုန္ၾကတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ရိုးရိုးေလးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥက ေဘာင္တစ္ခုထဲကို သြတ္သြင္းဖို႕ က်န္ရွိေသးတာ အားလံုးပဲ သတိမမူမိၾကဘူး။ ဟုတ္တယ္ ဒီကိစၥသာ ျပဌာန္းလိုက္ရင္ ဒီမျဖစ္ႏိုင္ရြာႀကီးက တစ္ကမာၻလံုး အႏွံ႔ၾကီးထြားသြားလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူတို႕ စဥ္းစားမိသြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ အားလံုးက မသိၾကေတာ့ဘူး။ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ စိတ္ကူးအႀကီးႀကီးကူးထားတဲ့ ရြာသူႀကီးလဲ ပုသထက္ပု၀င္သြားတယ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ၿငိမ္သက္ျခင္းက တစ္မိနစ္တိတိ သြားၾကာတယ္။ ႏွလံုးအတြက္ ဆိုရင္ အဲ့ဒါေသဆံုးဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ့အခ်ိန္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕အားလံုးအသက္၀င္လာပါတယ္။

“ က်ဳပ္တစ္ခုေလာက္ ေျပာခ်င္ပါတယ္… “

လက္ေထာင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ လူအုပ္ထဲက ထြက္လာတယ္။ ရြာသူႀကီးက ကမန္းကတန္းပဲ လက္ေထာင္ကာ ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ သူလည္းစိတ္ေစာေနၿပီကိုး… ၾကာရင္သူ႕သိကၡာနိမ့္နိမ့္က စင္ေအာက္ကို အသံေတာင္မၾကားရပဲ ျပဳတ္က်လိမ့္မယ္။ အဲဒီလူက လက္ကိုျပန္ရုတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္လူအုပ္ထဲကပဲ……..

“ က်ဳပ္အခုမွ အျပင္ကျပန္လာတာ….  အဲဒီေကာင္ေလးကိစၥမေျပာခင္ သတင္းတစ္ခုကို အရင္ေျပာခ်င္တယ္…. ဒီကေန ေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ႏိုင္ငံမွ ေဟာ္မုန္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲလို႕ရတဲ့ ေဆးနည္းတစ္မ်ိဳးကို စမ္းသပ္ေအာင္ျမင္သြားၿပီတဲ့.. အဲဒီရဲ႕အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကေတာ့ အရမ္း၀လြန္းသူကို ခ်က္ခ်င္းပိန္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္တယ္… ပိန္လြန္းသူကို လည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ ရက္ပိုင္းတြင္း၀ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္တယ္…. အဲ အရပ္ရွည္တဲ့သူကို ပုသြားေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ေပမယ့္ ပုတဲ့သူကိုေတာ့ ရက္ပိုင္းလပိုင္းအတြင္း ရွည္သြားေအာင္ ဘယ္အသက္အရြယ္မဆို ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္တယ္တဲ့…”

ဘာ………………..

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ စကားေတာင္မဆံုးေသးဘူး။ အသံနက္ႀကီးနဲ႕ေအာ္ဟစ္ၿပီး မတ္ခနဲျဖစ္သြားသူက ရြာသူႀကီး။ ရွိေနတဲ့အရပ္ေလးေတာင္ လက္မ၀က္ေလာက္ ဆန္႕ထြက္သြားသလိုပဲ။

 “ ဘာ… ေျပာတယ္… မင္း… မင္းေျပာတာအမွန္ပဲလား….”

  

လူအုပ္ထဲက လူကေခါင္းညိမ့္တယ္။ ျမင္ေတာ့ မျမင္ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညိမ့္တယ္လို႕ပဲ အားလံုးက ယူဆလိုက္တယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ရြာလူႀကီးကပိုၿပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားတာကိုး…။

  

“ ဟာ… ဒါ… ဒါဆို….. ငါ့…ငါ့ရဲ႕..စိတ္ကူး……”

  

ရြာသူႀကီး အသံထပ္မထြက္လာေတာ့ဘူး။ လူပဲထြက္သြားတာ လွိမ့္ခနဲပဲ။ တိုေနတဲ့ေျခေထာက္ေလးေတာင္ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးပဲ နားလည္လိုက္ပါတယ္။ သူတုိ႕ဆိုရင္လည္း ဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲ။ စစခ်င္းကတည္းက ေျပာသားပဲ သူတို႕က ဒီရြာမွာေနခ်င္လို႕ ေနေနၾကတာမွမဟုတ္တာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ေတာ့ ဒီေဟာခန္းမွာ ေနာက္ထပ္အမည္စာရင္းတစ္ခု တိုးလာေတာ့မွာေသခ်ာၿပီေပါ့။ ခဏၾကာေတာ့ လူအုပ္ထဲက လူက စကားျပန္စတယ္။ ဒီေတာ့မွ အားလံုးလည္း ေကာင္ေလးကိစၥကို ျပန္ၿပီး အာရံုေရာက္မိၾကတယ္။

  

“ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ အဲဒါပဲ ဒီမျဖစ္ႏိုင္ရြာႀကီးမွာရွိတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္သူအားလံုးမွာ တူညီခ်က္တစ္ခုရွိၾကတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဘယ္စိတ္ကူးေတြျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကူးေတြကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲဖန္တီးႀကတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ေက်နပ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္သြားၾကတယ္။ ဘယ္သူ႕ပေယာဂမွမပါသလို ဘယ္သူ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွလည္း မပါဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့သူခ်င္း ဆက္ႏြယ္မႈတစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ.. ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ဒီလို ေနထိုင္ႏိုင္ေတာ့ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုလည္း ထြက္သြားႏိုင္တာေပါ့။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ကိစၥကို အားလံုးစဥ္းစားေပးႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္….”

  

အားလံုးမေျဖႏိုင္ၾကဘူး…။

ေကာင္ေလးလည္း အခုမွ စိတ္၀င္တစားနဲ႕ အသံလာရာကိုစူးစမ္းတယ္။ အခုထက္ထိ အသံရွင္ကို မျမင္ရေသးဘူး။ ေျပာရရင္ လက္ေထာင္တာကလြဲလို႕ ဘယ္သူမွ အသံရွင္ကို မျမင္ရဘူး။ အသံကလည္းဟိုေနရာလို ဒီေနရာလို ကိုယ့္ေဘးနားကလိုလို ထြက္ေပၚေနတာ။

  

“ ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလဲ…. ခင္ဗ်ားေျပာသလိုဆို ဘယ္သူ႕ပေယာဂမွမပါပဲနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႕ ခင္ဗ်ားတို႕လို မေသခ်ာႏိုင္ရတာလဲ.. ဘယ္ကိစၥက ေ၀၀ါးေနတာလဲ… ဒါကၽြန္ေတာ့္ဘက္က မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္…”

  

“ ဟုတ္ပါတယ္.. ငါတုိ႕အားလံုးလဲ ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႕ကိုယ္ ေသခ်ာေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥကေတာ့ မင္းရဲ႕စိတ္ကူး သက္သက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေျပာရရင္ တစ္ျခားသူရဲ႕ပေယာဂမပါေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြပါ၀င္ေနတယ္။ ဒါကမင္းနဲ႕ ငါတို႕ရဲကြာျခားခ်က္ပဲ…”

 “ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခ်က္လဲ……”

  

မႈန္မႈိင္းေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြ လွဲက်င္းလိုက္သလို ျဖစ္လာၿပီး ေကာင္ေလးေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးလိုက္တယ္။

  

“ မင္းကို ဒီမျဖစ္ႏိုင္ရြာသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမျဖစ္လာကိုေပါ့……”

  

“ ကၽြန္ေတာ္အခုဒီေရာက္ေနၿပီမဟုတ္လား… ဘာကထပ္ၿပီး လိုအပ္ေနေသးလို႕လဲ…..”

  

အလွ်င္လိုတဲ့ေမးခြန္းကို အသံရွင္က တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ

  

“ ဒီမွာေကာင္ေလး……. စိတ္ကူးယဥ္ရံုနဲ႕ ဒီရြာကို ေရာက္ဖို႕ဆိုရင္ မင္းစိတ္ေစာတာထက္ပိုၿပီး အေကာင္းမျမင္တတ္တဲ့ လူျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ငါတို႕အားလံုးကလည္း အဲဒီေလာက္ အက်ိဳးအေၾကာင္း မခိုင္လံုသူေတြ မဟုတ္ဘူးကြ။ ဒီေတာ့ကြာ… မင္းနားလည္ေအာင္ပဲ ေမးလိုက္မယ္။ မင္းက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ခ်စ္တယ္.. အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕သေဘာထားကို မင္းသိရၿပီလား….”

  

ဒီတစ္ခါတိတ္ဆိတ္သြားသူက ေကာင္ေလးျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ သူမေျဖႏိုင္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူအဲတာကိုမွ ေသခ်ာေအာင္ မလုပ္ခဲ့တာ။ ဒါနဲ႕မ်ား သူဒီကို တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။

  

“ ဒါဆို………….”

  

“ ဆႏၵမေစာနဲ႕ဦးေကာင္ေလး…. မင္းကို ဒီမျဖစ္ႏိုင္ရြာသားမဟုတ္ဘူးလို႕ တစ္ခြန္းမွ မေျပာမိေသးဘူး။ အခန္႕မသင့္ရင္ မင္းက ဒီရြာသားမကဘူး တစ္သက္လံုးလုပ္ရမယ့္ ရြာသူႀကီးပါ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အခုမင္းက မ်ဥ္းေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္း ေပၚမွာပဲ…”

  

အားလံုးကမတိုင္ပင္ပဲ လစ္လပ္သြားတဲ့ သူႀကီးေနရာကို ၾကည့္ၾကတယ္…

ေကာင္ေလးငိုင္က်သြားတယ္ ဒါေပမယ့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ငိုင္က်သြားတာမိ်ဳးမဟုတ္ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုကို စဥ္းစားရင္းငိုင္က်သြားတာ။ ခဏၾကာမွ သူဘာလုပ္ရမလဲ သိသြားတယ္။ လူအုပ္ထဲကို ေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနက မျမင္ရတဲ့ အသံရွင္ကလည္း အခုလည္း မျမင္ရပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ေျခလွမ္းေတြကိုပဲ သူေရႊ႕လိုက္တယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေနာက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေပါ့။

အားလံုးက ၿငိမ္လည္းမၿငိမ္ၾကဘူး။ ဆုလည္းမေတာင္းေပးၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ႕…. ေကာင္ေလးႏႈတ္ကပဲ….

ေကာင္မေလးေရ မင္းၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ…..။ ငါဟာမ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းေပၚမွာပါ…။ မင္းရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ငါရြာသူႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုရင္ မင္းရယ္မွာလား…။ ငါကေတာ့ မေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ သြားရရင္လည္း ေပ်ာ္မွာပဲ….။ မျဖစ္ႏိုင္ရြာမွာ မျဖစ္ႏိုင္တာကို စိတ္ကူးယဥ္ရင္းနဲ႕ေပါ့….။ အဲဒီအေျဖအတြက္ ငါအေရာက္လာခဲ့မယ္…. မ်ဥ္းေၾကာင္းေပၚက ငါ့ကို မင္းရဲ႕စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လိုက္ပါ…..။

ငါကေတာ့……….ေလ……..

                                                                           ေနေကာင္းကင္နီ(ပံုၿပင္)

                                                                                              http://sunredsky.blogspot.com/

ဆက္ဖတ္ရန္

blind SQL ebook

blind SQL ထိုးတ့ဲ စာအုပ္ေလးပါ တန္ဖိုးထားတတ္ရင္ pentesting သမားေတြအတြက္ေရႊလို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္ စာအုပ္ေတြသာ ရွာျပီးတင္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဘာမွမတတ္ပါဘူး ေလ့လာခ်င္တ့ဲသူေတြ အတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ရွာျပီး တင္ေပးေနတာပါ ေအာက္ကလင့္မွာေဒါင္းလိုက္ပါဗ်
download

ဆက္ဖတ္ရန္

batch file programming ebook

batch file ကို ေလ့လာေနတဲ့သူေတြအတြက္ ရွာျပီး တင္ထားပါတယ္
ကို ဇင္ကိုဦးေရးထားတာပါ
ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ေတာ့မဆိုင္ဘူး ကြ်န္ေတာ္ programming ပိုင္းကို စိတ္၀င္စားတယ္ ဥာဏ္မမီလို ့ မလို္က္ႏိုင္ဘူး :D ေအာက္ကလင့္မွာေဒါင္းလိုက္ပါဗ်

box down link

ဆက္ဖတ္ရန္

<<<<<<< စကားတစ္ခြန္းက ဘ၀တစ္ခုကို ေၿပာင္းလဲေစသည္ >>>>>>>

ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားတဲ့ ပဲြခင္းတစ္ခုမွာ မိခင္တစ္ဦးက ၃ႏွစ္သား ကေလးငယ္ကို
ေရာင္စံု မိုးပ်ံပူစီေဖာင္းတစ္လံုး ဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္က ပူစီေဖာင္းက
ၾကိဳးေသးေလးကို ကိုင္ျပီး ပဲြခင္းထဲမွာ ခုန္ခြ ခုန္ခြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
ပဲြခင္းထဲမွာ ေျပးလႊားကစားရင္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လက္ထဲက ပူစီေဖာင္း
လြတ္သြားခဲ့တယ္။

ရုတ္တရက္မို႔ ကေလးငယ္က အံ့ၾသတုန္လႈပ္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚ တက္သြားတဲ့
ပူစီေဖာင္းကိုၾကည့္ျပီး ႏွေျမာတသနဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါကို
ထက္ျမက္တဲ့ မိခင္ကျမင္ေတာ့ သားေရွ႕ထိုင္ခ်ျပီး ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အသံနဲ႔
"သားေရ.. ၾကည့္စမ္း ပူေဖာင္းရဲ႕ေမေမက ပူေဖာင္းကေလးကို ထမင္းစားျပန္ဖို႔
ေခၚသြားျပီ.. သား လက္ျပ ႏႈတ္ဆိတ္လိုက္ေလ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ မိခင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းတာေတြကို သားတဒဂၤ
ေမ့သြားခဲ့ျပီး အျမင့္ေပၚ ပ်ံတက္သြားတဲ့ ပူစီေဖာင္းကို
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနခဲ့တယ္။ ပါးစပ္မွာလည္း "တာ့တာ.. တာ့တာ" နဲ႔ ဝဝကစ္ကစ္
ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ လင္းလက္တ့ဲ အေပ်ာ္ေတြ သမ္းေနခဲ့တယ္။

ဒီျမင္ကြင္းက ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္စိကေနတစ္ဆင့္ ရင္ထဲကို စူးစူးနစ္နစ္
ထုိးဝင္ခံစားေစခဲ့ပါတယ္။

မိခင္က အခက္အခဲကို ကယ္ဆယ္လိုက္ရံုမက ဝမ္းနည္းစိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ဘက္
မသိမသာ ေျပာင္းေရြ႔လိုက္ျပီး က်န္းမာတဲ့အျမင္ကို သားရင္ထဲ
အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ဘဝမွာျဖစ္ပ်က္တဲ့ ျပႆနာ အခက္အခဲကိစၥေတြလည္း
ေျဖရွင္းပံုမမွန္ခ့ဲရင္ အဆိုးဘက္ ပိုေရာက္ျပီး ျပႆနာကို
ၾကီးထြားေစႏိုင္ပါတယ္။

အကယ္၍ ပူစီေဖာင္း ပ်ံတက္သြားတဲ့ တခဏမွာ မိခင္က " မငိုနဲ႔ သား.. မငိုနဲ႔
ေမေမေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ေပးမယ္" လို႔ ေျပာခဲ့ရင္ သားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ "ကိုယ္
အမွားလုပ္ခဲ့မိရင္ လူၾကီးေတြက တာဝန္ယူလိမ့္မယ္၊ လူၾကီးေတြက ဖာေထးေပးမယ္၊
အေလွ်ာ္ေပးမယ္" ဆိုတဲ့ အေတြးမွားမ်ဳိး ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုအေတြးမွားက အက်င့္တစ္ခုလို သူရင္မွာ ခိုေအာင္းေနလိမ့္မယ္။

အကယ္၍ မိခင္က " အာ.. ၾကည့္စမ္း.. ဒီေလာက္ေတာင္ တံုးရသလား?
ပူေဖာင္းတစ္လံုးကိုေတာင္ ျမဲေအာင္ မကိုင္ႏိုင္ဘူးလား" လို႔ ဆူပူခဲ့ရင္
ကေလးငယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့လာျပီ ဒါေလးေတာင္
ငါမလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ ဝင္သြားႏိုင္ပါတယ္။

အကယ္၍ မိခင္က "ဟင္း.... ပူေဖာင္းေရာင္းတဲ့လူ သြားလိုက္ျပီ။ သားကို ေမေမ
ေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး" လို႔ သက္ျပင္းခ် ျငီးျငဴခဲ့ရင္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အခက္အခဲနဲ႔ ၾကံဳလာတဲ့အခ်ိန္ ကေလးငယ္မွာလည္း
စိတ္ပ်က္ျငီးျငဴ၊ လက္ေလ်ာ့မႈေတြ မ်ားလာတတ္ပါတယ္။

အေပၚက မိခင္လို အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ထီထြင္ဆန္းသစ္မႈအသစ္နဲ႔ ကေလးငယ္ရဲ႕
ဝမ္းနည္းေနတ့ဲအာရံုကို အေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားႏိုင္ေအာင္
ဆဲြေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလို ကေလးငယ္ရဲ႕ ေတြးေတာလိုစိတ္ကို
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါ
တယ္။

အဲဒီအျပင္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ေမေမထမင္းစားေခၚလို႔ သူျပန္သြားတယ္ဆိုတဲ့
မိခင္စကားကို နားေထာင္တဲ့ ကေလးတစ္ဦးအျဖင့္ ကေလးငယ္ကို
လွပတဲ့အေတြးဝင္ေစခဲ့ပါတယ္။

အဆိုးကို အေကာင္းေျပာင္းတာမွန္ေပမယ့္ အဲဒီအေျပာင္းအလဲၾကားမွာ
အက်ဳိးရွိတဲ့ အေတြးေလးေတြ၊ ဆန္းသစ္မႈေတြလည္း လိုအပ္ပါတယ္။
အျမဲတမ္း ရွိေနပါတယ္


လူတစ္ခ်ဳိ႕ ကိုယ့္ဘဝထဲ ဝင္လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ထြက္ခြါသြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ခဏေလး ရပ္နားေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က
ၾကာၾကာရပ္နားျပီး ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရင္ဘတ္မွာ
လွပတဲ့ အမွတ္တရေျခရာေတြ ထြင္းရစ္ခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အတြက္ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သတိရၾကတယ္၊ ဂရုစိုက္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အခက္အခဲ တြင္းနက္ထဲ ကိုယ္ျပဳတ္မက်ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ကူညီခဲ့တာကို ေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ဖို႔ ကိုယ့္ကို ဆုေတာင္းေပးၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို အကာအကြယ္ေပး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီေလာကမွာ ကိုယ္အသက္ရွင္ ရွိေနမွန္း အသိအမွတ္ျပဳေပးတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးႏိုင္ဖို႔ ဆႏၵရွိေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူျပီး ေပြ႔ဖက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔အတြက္ ကိုယ္ဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္လို႔ ထင္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သိပ္မေအး၊ သိပ္မပူဘဲ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနႏိုင္ဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိ ေတြးျပီး ျပံဳးေနတတ္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔သာဆိုရင္ ဘာမဆို ရင္ဆိုင္ရဲသတဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရဲ႕ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္မႈကို အားက်တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ပုခံုးထက္မွာ ခိုမွီနားေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ အေပ်ာ္ေတြ မွ်ေဝခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရဲ႕ခြင့္လြတ္ျခင္းကို ေတာင့္တေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ခြင့္လြတ္လိုက္လို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရယ္ေမာေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္နဲ႔ေတြ႔ရဖို႔ အခ်ိန္ေတြကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို မွတ္မိေနျပီး သူ႔တို႔ေဘးမွာ ကိုယ္အျမဲ ရွိေနေစခ်င္ခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ကိုေတာင္ တန္ဖိုးထားတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုယ္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုသူဘယ္ေလာက္ ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ သူ႔အိပ္မက္ကို မွ်ေဝခံစားေစခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ ရွိေနတဲ့အခါ အခ်ိန္ကို ရပ္တန္႔ထားခ်င္ခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔ကိုကိုယ္သတိထားမိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ေၾကာင့္ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ အျမဲတမ္း ရွိေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႔ထားခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကုိယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို ပိုနားလည္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈကို လိုေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီစာကိုဖတ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က မ်က္ရည္ဝဲေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ဆီက ဒီလိုအီးေမးလ္မ်ဳိးကို ေမွ်ာ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အားေပးတာကို လိုအပ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို အားေပးေနတယ္။
တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္ေမ့ေနခဲ့ျပီလား...!
တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အားငယ္ေနခဲ့ျပီလား..!
တကယ္ေတာ့ အျမဲတမ္း ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္၊ အေလးထားတဲ့လူေတြက ကိုယ့္ေဘးမွာ
ရွိေနျပီးသားပါ...

ေမးလ္ထဲေရာက္လာတဲ့ စာေလးကိုမွ်ေ၀လိုက္တာပါ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ့ႀကပါေစ။ အားလံုးကိုေလးစားလ်က္။

ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

Your Device is slower with iOS 7? Here is How to Speed it up !

1.Use “Increase Contrast” to Eliminate Transparency & Blur Effects
IOS 7 မွာပါတဲ့ Transparency and blur effects ေတြက ဖုန္းကို ေလးေစျပီးေတာ့ battery အကုန္ျမန္ေစတဲ့ထဲမွာပါပါတယ္ အဲ့ဟာကို ပိတ္ဖို ့အတြက္က Settings > General > Accessibility then turn Increase Contrast On ေအာက္ကပံုမွာ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပါဦး2. Turn Off Background App Refresh
background မွာ application ေတြ autp refresh လုပ္ေနတာကလဲ battery ကုန္ေစတဲံ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုပါပဲ . အဲ့ဒါကို ပိတ္ျပီး iDevice performance ကို ျမွင့္ရေအာင္ ဘယ္လုိလဲဆိုေတာ့ ဒီလိုဗ် go to Settings > General > Background App Refresh then turn it Off ေအာက္ကပံုကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပါဦး

3. Turn On Motion Reduction
go to Settings > General > Accessibility > Reduce Motion then turn it On
တတ္ႏိုင္သေလာက္ နားလည္လြယ္ေအာင္ ေရးထားပါတယ္ဗ် အဆင္ေျပၾကပါေစ

ဆက္ဖတ္ရန္

တာေတြကို သင္ပိုင္ဆိုင္ပါေစ

အခန္းကို ဘာအေရာင္သုတ္မလဲလို႔ မဆံုးျဖတ္ရေသးခင္ ရိုးရွင္းၿပီး ေရွးက်တဲ့ အျဖဴေရာင္ကို အရင္စမ္းသုတ္ၾကည့္ပါ။

တစ္ခါတေလရိုးရွင္းၿပီး ေရွးက်တဲ့နည္းလမ္းေတြက ေဘးကင္းလံုၿခံဳတဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္။

တစ္ပတ္မွာ တစ္နပ္ေလာက္ ေခၽြတာပါ။ စားမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အစာကို ခ်ဳိ႕တဲ့သူေတြအတြက္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲပါ။
အစာကိုစြန္႔ေနခ်ိန္အတြင္းမွာ တၿပိဳင္နက္ ေမတၱာကိုလည္း သင္စြန္႔ေနပါတယ္။

တကယ္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကေလးေတြကို (၁၆)ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုရွိဖို႔ အားေပးကူညီပါ။ ဒါဟာ လူ႔ဘဝအရသာကို
အခ်ိန္ေစာၿပီး သူတို႔ ခံစားသိျမင္ေစသလို အရာရာ ခက္ခဲေၾကာင္း သူတို႔နားလည္ေစပါတယ္။

ရိုမန္တစ္ဆန္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားပါ။ ဒါဟာ အခ်စ္ကို ထာဝရလတ္ဆတ္ေစသလို လူ႔ဘဝကို ၾကာရွည္ခံေစတဲ့အရာျဖစ္တယ္။

သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆံုးအရာမေပးႏိုင္မွာကို စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး"သင္"ကိုပဲ
ေပးပါ။ ဒါဟာ သူတို႔အလိုခ်င္ဆံုးအရာျဖစ္သလို သူတို႔ရဲ႕ အလိုအပ္ဆံုးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

အမုန္းဆိုတာ အလြယ္တကူ ကူးစက္တတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမုန္းကို စိတ္ထဲ အဝင္မခံပါနဲ႔။ ဒီေန႔အထိ လူေတြ
တိုးပြားလာရတာဟာ အမုန္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

သက္ရွိတိုင္းက ေလးစားထိုက္သူေတြပါ။ ေလးစားမႈေတြ ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး သက္ရွိတိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔
ရွင္သန္ႀကီးျပင္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵျပဳရေအာင္...

သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ သင္ရဲ႕ကိုယ္ခဲြေလးပါ။ အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာဟာ လူ႔ဘဝခရီးလမ္းမွာ သင့္ကို အထီးမက်န္ေစပါဘူး။

ကတိဆိုတာ ႏွလံုးသားတစ္ခုက အျခားႏွလံုးသားတစ္ခုကို သစၥာျပဳတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကတိတည္ပါေစ။

ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ ညခ်မ္းတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ျမက္ခင္းေပၚလဲၿပီး ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြကို ေရတြက္ပါ။ စိတ္လည္း
အပန္းေျဖဖို႔လိုပါတယ္။

ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုမွာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္လိုအပ္တယ္။ တစ္..အသင့္ေတာ္ဆံုးလူကို ရွာယူပါ။ ႏွစ္..
အသင့္ေတာ္ဆံုးလူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒီႏွစ္ခ်က္မွာ တစ္ခ်က္ခ်က္ မရွိလို႔
မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ပါ။

လွ်ပ္တစ္ျပက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ အခ်ိန္(၁၅)ႏွစ္ လိုအပ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေတာက္ပမူကိုသာျမင္ၿပီး မေအာင္ျမင္ခင္ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့
အခက္ခဲေတြကို လ်စ္လ်ဴမရွဴလိုက္နဲ႔။ တစ္ႀကိမ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ က်ဆံုးျခင္းေတြ အမ်ားႀကီး
စုပံုရပါတယ္။

အားလပ္ရက္မွာ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ခိုးၿပီး အနားယူ အိပ္စက္ပါ။ ႏိုးလာတဲ့အခါ သင့္စိတ္ဟာ မြန္းလဲြေနေရာင္ျခည္လို
ၾကည္လင္ေတာက္ပေနလိမ့္မယ္။

သင္ေမြးေန႔မွာ သင္ကိုယ္တိုင္ သစ္ပင္တစ္ပင္စိုက္ပါ။ သစ္ပင္ကို သင္နဲ႔အတူ ရွင္သန္ႀကီးထြားပါေစ။

ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိစဥ္မွာ ဓာတ္ပံုမ်ားမ်ားရိုက္ပါ။ အေကာင္းဆံုးကာလကို ဘဝမွာ အမွတ္တရခ်န္ခဲ့ပါေစ။

တျခားသူက သင့္ကို ကတ္ သို႔မဟုတ္ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္လႊာေရးပို႔ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။

ကေလးသူငယ္ေတြကို စည္းကမ္းတက် သင္ေျပာဆိုဆံုးမၿပီးေနာက္ သူတို႔ကို စိတ္ပါလက္ပါ ေပြ႔ဖက္ပါ။ သူတို႔ကို သင္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္၊ ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိပါေစ။

မ်ားျပားလွတဲ့ အလုပ္ေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့လိုက္နဲ႔။ ဘဝမွာရွိတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တိုင္းက သင့္ဘဝမွာစုေဆာင္းမိတဲ့ အေကာင္းဆံုး
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြျဖစ္တယ္။

မသိတတ္၊ နားမလည္တတ္သူေတြအတြက္ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေပးပါ။ သူတစ္ပါးကို ကူညီတာ တုန္႔ျပန္မႈေတြ မလိုပါဘူး။

 သင့္မ်က္စိေရွ႕က ျမင္ကြင္းကို အၿမဲလွပေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ။ ပုလင္းထဲထိုးထားတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္လည္း လွပေနပါေစ။

သင့္နာရီကို ငါးမိနစ္ျမန္ထားပါ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျခားသူထက္ သင္ေျခတစ္လွမ္း ျမန္ေနပါေစ။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိပါေစ။

စြန္႔စားျခင္းဆိုတာ ရဲဝံ့ျခင္းပဲ။ တကယ္လို႔ သင္မစြန္႔စားရင္ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ရဲဝံ့မႈကို သင္မသိဘူး။ စြန္းစားျခင္းထဲကေန ေအာင္ျမင္တဲ့လူ႔ဘဝကို ရွာယူပါ။

သင့္အႀကိဳက္ဆံုး ေတးဂီတနဲ႔ ေန႔ရက္တိုင္းကို ဖြင့္ပါ။ ဂီတဆိုတာ စိတ္ဝိညာဥ္ရဲ႕သီခ်င္းျဖစ္တယ္။ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းၿပီး
ေန႔ရက္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းပါ။

လင္မယားအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စိတ္ထိခိုက္ေစတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔အမွားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္ဆံုးေတာင္းပန္တတ္္ဖို႔ သင္ယူပါ။ "ေဆာရီးပဲ.. နင့္ကို ေဒါသထြက္ေစခဲ့ၿပီ။
ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ"။ ဒါဟာ စိတ္ထိခိုက္တာကို ကုသတဲ့ အေကာင္းဆံုးေဆးျဖစ္တယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကိုေပြ႔ဖက္တဲ့အခါ သင့္ရင္ခြင္ထဲကေန သူအရင္ ခြာပါေစ။ သင့္ေဝးရာကို အခ်စ္မထြက္သြားမခ်င္း အခ်စ္ကို သင့္ဖက္ကစၿပီး အရင္လက္မလြတ္ပါနဲ႔။

သိလိုစိတ္ေတြ အၿမဲျပင္းျပေနပါေစ။ "ဘာေၾကာင့္" ဆိုတာကို မ်ားမ်ားေမးပါ။ ဒါဟာ ထိုးထြင္းဖန္တီးႏိုင္စြမ္းကို ျဖစ္ေစၿပီး ဘဝကို မညႇိဳးႏြမ္း မေျခာက္ေသြ႔ေစတဲ့
ရင္းျမစ္ျဖစ္တယ္။

အခ်စ္မွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ ဆဲြေဆာင္မႈေတြရွိတယ္။
အခ်စ္က ေလကို တိုက္ခိုက္ေစႏိုင္သလို မိုးကိုလည္း ရြာသန္းေစတယ္။
လူကို ေသရာက ရွင္သန္လာေစတယ္။ လူကို အၿမဲႏုပ်ဳိေစတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ရဲ႕အင္အားကို ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးပါနဲ႔။

အနာဂတ္မွာ ျဖစ္ပ်က္လာမယ့္အေၾကာင္းကို စိုးရိမ္ပူပန္လြန္ၿပီး မ်က္စိေရွ႕က လွပတဲ့အရာေတြကို လက္မလြတ္မိေစနဲ႔။ ပစၥဳပန္မွာ ေနေပ်ာ္တတ္ဖို႔ သင္ယူပါ။ အနာဂတ္ကို
ႀကိဳတင္ေတြးေၾကာက္သူဟာ လက္ရွိတန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔ ပိုပိုေဝးသြားပါလိမ့္မယ္။

အိမ္၊ အေမကို မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ပါ။ အခ်စ္ရွိရင္ လြမ္းဆြတ္မႈက ရွိစၿမဲပါ။ တျခားလူကို လြမ္းဆြတ္ျခင္းရဲ႕ ညင္းပန္းမႈဒဏ္ေတြ မခံပါရေစနဲ႔။ ဖုန္းဆက္တာဟာလည္း
ခ်စ္ေၾကာင္းကိုတျခားနည္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသျခင္းပါပဲ။

အခ်စ္အတြက္နဲ႔ လက္ထပ္ပါ။ အခ်စ္စစ္မွာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မလိုဘူး။ လက္ထပ္ျခင္းမွာ အခ်စ္ဆိုတာ လိုအပ္သလို ဒါဟာလည္း ခိုလံႈျခင္းျဖစ္တယ္။

အခြင့္အေရးကို ေအးေဆးသက္သာ ရွာလို႔မရဘူး။ ေအးေဆးသက္သာဆိုတာ ကမ္းစပ္မွာရပ္ေနတဲ့ ေလွငယ္ေလးလိုျဖစ္တယ္။ ေအးေဆးသက္သာရပ္ေနၿပီး မလႈပ္ရွားလို႔ ေလွေအာက္ပိုင္းဟာ မၾကာခင္မွာ ေဆြးသြားေတာ့မယ္။

ေန႔ရက္ေတြကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းျဖတ္ေက်ာ္ပါ။ ရိုးရွင္းတာက ဘဝကို ပိုလက္ေတြ႔က်ေစသလို တန္ဖိုးအရွိဆံုးလည္းျဖစ္တယ္။

ေ***တစ္ေကာင္ျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားတိရစာၦန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမြးျမဴၾကည့္ပါ။ သက္ရွိတစ္ခုကို ဘယ္လို တန္ဖိုးထား ဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာကို သင္နားလည္လာလိမ့္မယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ႀကပါေစ။ အားလံုးကို ေလးစားလ်က္။

ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

အသားလွဳပ္ ေဟာကိန္း

ထိပ္ဦးအသား၊ လႈပ္ဘိျငားမူ၊ မင္းမ်ားၾကည္ညြတ္၊ ပူေဇာ္လတ္အံ႔။အျမတ္တင္ရာ၊ လယ္ယာဦးကင္း၊ လႈပ္ျခင္းတျဖာ၊ လက္ယာအကၡိ၊ မ်က္စိအေပၚ၊ လႈပ္ေသာ္တေၾကာင္း၊ ခင္ပြန္းေကာင္းႏွင့္၊ ေပါင္းမိတတ္စြ၊ လာဘ္ေသာ္ရလိမ့္။

ေအာက္ကလႈပ္မူ၊ ခ်စ္သူရန္လို၊ မ်က္ပိုစျမဲ။
လက္၀ဲမ်က္ခံုး၊ လႈပ္သည့္ထံုးကား၊ ကံဘုန္းထြန္းသစ္၊ ၾကံတိုင္းျဖစ္လိမ့္။

မ်က္ရစ္ေအာက္သား၊ လႈပ္ခဲ့ျငားမူ၊ ေျမး-သား-မ်ိဳးေဆြ၊ ပ်က္စီးေလ၍။

မ်က္ရည္က်ျငား၊ လက္ယာနားမူ၊ ရန္ပြားခိုက္ဆစ္၊ ျဖစ္အံ႔တခ်က္၊ ရာထူးတက္လိမ့္။

လက္၀ဲနားမွာ၊ လာဘ္မ်ားစြာ၏။
ႏွာေခါင္းစင္စစ္၊ တုန္လႈပ္လစ္မူ၊ ခ်စ္သည္သူႏွင့္၊ ကလူက်ီစယ္၊ ေပ်ာ္ရဖြယ္တည့္။

ထက္၀ယ္ႏႈတ္ခမ္း၊ လႈပ္ဆမ္းဘိျငား၊ စကားရန္စ၊ ေတြ႔ေလရအံ႔။
ေအာက္ကလႈပ္လာ၊ ေ၀းရပ္ရြာမွ၊ ေရာက္လာစကား၊ သတင္းၾကား၏။
ပါးေစာင္လက္ယာ၊ လႈပ္ဘိခါေသာ္၊ ပိယာ သိေနဟ၊ ခင္ပြန္းရလိမ့္။

လႈပ္ၾကြေမးသား၊ တရားဆင္ခင္း။

လည္ပင္းလႈပ္မူ၊ ေရႊျခဴဘယက္၊ လက္ခတ္တန္းဆာ၊ ရတို႔ရာ၏။
လက္ယာပခံုး၊ လႈပ္သည့္ထံုးကား၊ မယားေကာင္းရ။

လက္၀ဲမွေသာ္၊ ရန္စခိုက္ဆစ္၊ ျဖစ္အံ႔မမွား။

လက္ၾကားဘီးစုပ္၊ အသားလႈပ္ေသာ္၊ ဥကၠ႒သီး၊ စုပ္ႀကီးရျမဲ။

လက္၀ဲဟိစုပ္၊ လႈပ္ေသာ္ပ်က္စီး၊ ဥပဒ္ႀကီး၏။

တသီးလက္ယာ၊ ရံုးလႈပ္လာမူ၊ မဟာမိတၱ၊ ရမည္အေၾကာင္း၊ စားေကာင္းလည္းစား။

၀ဲလႈပ္ျငားေသာ္၊ ထူးျခားဥစၥာ၊ သူေပးလာအံ႔။
လက္ယာရင္ဘတ္၊ ဆတ္ဆတ္ခံုၾကြ၊ ခ်မ္းသာလွ၏။

ဘယ္ကလႈပ္မူ၊ ႏွလံုးပူအံ႔။

စူစူခ်က္မ၊ ခုန္ၾကြေသာခါ၊ ဗိုလ္ပါလူေပါင္း၊ ေကာင္းခ်ီး ခ်ီးပ။
ႏွံေတာင္းမွေသာ္၊ ရအံ႔ဥစၥာ။

လက္ယာတင္သား၊ လႈပ္ဘိျငားမူ၊ တပါးသူစု၊ ဥပဒ္ျပဳလိမ့္။
ဘယ္စုလႈပ္ခါ၊ ပ-ရန္ရွာ၏။

ခါးသားလႈပ္က၊ ဥစၥာက်လိမ့္။

ညာကေပါင္သား၊ မယားရစစ္။

ဘယ္္ကျဖစ္မူ၊ ခ်စ္သူမ်က္လို။

ကိုယ္ဒူးပုဆစ္၊ လႈပ္လစ္ေသာ္ကား၊ ခိုက္ရန္ပြားလိမ့္။

သလံုးသားညာ၊ သားရရာ၏။

၀ဲမွာေသာ္ကား၊ မယားမာန္တက္။

ေက်ာက္ကုန္းထက္မွ၊ လႈပ္ခ်က္ထူးလာ၊ တန္းဆာ၀တ္စား၊ ရျငားမယြက္။

လက္ႏွစ္ဘက္တြင္၊ တဘက္ဘက္မွ၊ ဆတ္ဆတ္ၾကြေသာ္၊ ကိစၥေရးရာ၊ ေဆာင္ရစြာ၏။

အဂၤါဣေျႏၵ၊ လႈပ္ဘိေခ်ေသာ္၊ ခ်စ္ေဆြမယား၊ သူတပါးႏွင့္၊ တိမ္းပါးတံုေျမာက္၊ မက္ေလာက္ဥစၥာ၊ ေပ်ာက္တတ္စြာဟု၊ ဆရာဘုန္းေဟ့၊ ေဟာရိုးေတြ႔ရွင့္။

သိပ္ေငြ႔၀မ္းျပင္း၊ လႈပ္လတ္ျခင္းကား၊ အစားေကာင္းရ။

ပါဒအစံု၊ လႈပ္လတ္တံုေသာ္၊ ျပင္းတံုရွည္လ်ား၊ ခရီးသြားဟု၊ အမ်ားသူငါ၊ မွတ္သိရာသည္၊ စဥ္လာတိတၱဳံ စကားတည္း။

မဂၤလာသတင္းစဥ္

 

http://www.myanmarnewsnow.org/2013/09/blog-post_2524.html?utm_sourc...

 

 

 ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ႀကပါေစ။ အားလံုးကို ေလးစားလ်က္။

ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

ေၿပာဖို႕ခက္ပါတယ္

တရံေရာအခါက ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိသတဲ့။ ဒါ အေနာက္တိုင္း ပံုျပင္ေတြရဲ႕ေၿပာ႐ိုးေျပာစဥ္ နိဒါန္းပါ။  

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာပံုျပင္မွာက် ဒီလုိ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက 

ဗာရာဏသီျပည္ႀကီးမွာ ျဗဟၼာဒတ္မင္းႀကီးအုပ္စိုးသတဲ့။ ကဲကဲ ... ပံုျပင္ ဆက္ၾကဦးစို႔။

ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေဘးနားမွာ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ အထဲမွာမွ 

တစ္ေယာက္ကို သူ႔ရဲ႕အပါးေတာ္ျမဲ အေနနဲ႔ ခန္႔အပ္ထားသတဲ့။ သေဘာက ဘုရင္ႀကီးရဲ႕အနားမွာ 

ထပ္ၾကပ္မကြာ အျမဲေနခြင့္ရသေပါ႔ကြယ္။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘယ္လာလာေပါ႔။ သူဟာ 

ပညာလည္းရွိတယ္၊ ဘုရင္ႀကီးကိုလည္း အၾကံေကာင္း ဉာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးတတ္ေတာ့ ရွင္ဘုရင္က 

သေဘာေတာ္ေခြ႕တာေပါ႔ကြယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္သြားသြား ေခၚသြားသတဲ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ရွင္ဘုရင္ ေမြးထားတဲ့ ေခြးဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ လက္ညိဳးကိုကိုက္လိုက္သတဲ့။ 

 ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့ လက္ညိဳးဟာ ေရာင္ကိုင္းၿပီး အနာလည္းအေတာ္ေလး ရင္းလာတယ္။ 

ဘုရင္ႀကီးက သူ႔အပါးေတာ္ျမဲကိုေမးတယ္။ " ေမာင္မင္း၊ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေမြးတဲ့ေခြးက 

ငါ႔ကို ျပန္ကိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါ မေကာင္းတဲ့ အတိတ္နိမိတ္ပဲ မဟုတ္လား" တဲ့။

"ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား ဆိုတာေၿပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး" လို႔ အပါးေတာ္ျမဲက ျပန္ေျဖတယ္။

 ေနာက္ေတာ့ လက္ညိဳးရဲ႕ အနာကအေျခအေန အေတာ္ေလးဆိုးလာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာသူ႔ရဲ႕ လက္ညိဳးကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ "ဟယ္ ငါ႔ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ လက္ညိဳးေတာ္ ျဖတ္ပစ္လိုက္ရၿပီ။ ဒါ မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ၊ ေမာင္မင္း။ ဘယ္လို အဆိုးေတြမ်ား ႀကံဳလာဦးမလဲ မသိဘူး။ ေလွ်ာက္စမ္းပါဦး" လို႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲကို အၾကံဉာဏ္ေတာင္းသတဲ့။

"ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး" လို႔ပဲ အပါးေတာ္ျမဲက 

ထပ္ေျဖလိုက္တယ္။ လက္ညိဳးေတာ္ ျပတ္လို႔ စိတ္တိုေနရတဲ့ၾကားထဲ ဒီေကာင္က အခုထိ 

စကားအေကာင္းမေျပာဘူးဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးက အေတာ္ေလးတင္းသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ အဲ့ဒီ့အပါးေတာ္ျမဲကို ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။

 တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေတာထဲကို အမဲလိုက္ထြက္သတဲ့။ စာစကားနဲ႔ဆို   ေတာကစားထြက္တာေပါ႔ဗ်ာ။ သမင္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး လိုက္ဖုိ႔ပဲ အားသန္ေနေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ပဲ   ေတာဖြက္ခံလိုက္ရတယ္။ ေတာထဲမွာလမ္းေပ်ာက္သြားတယ္။ ဆက္သြားေလ      ေတာနက္ေလ ျဖစ္ေနတယ္။ ကံမ်ား ဆိုးခ်င္ေတာ့ေတာထဲမွာ ေနၾကတဲ့ လူ႐ိုင္းေတြဟာ သူ႔ကို ေတြ႕ၿပီး ဖမ္းသြားတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘုရင္မွန္း ဘယ္သိမွာလဲ။ လူ႐ိုင္းဆိုေတာ့လည္း ဘုရင္ဆိုတာ ဘာေကာင္မွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ဓေလ့က လူတစ္ေယာက္ေယာက္ဖမ္းၿပီး နတ္ဘုရားကို ယဇ္ပူေဇာ္ရတယ္။ ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ သတ္မယ္လို႔ ၾကံရြယ္ေနတုန္းမွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ အႀကီးအကဲ သတိထားမိသြားတာက ဘုရင္ႀကီးမွာလက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းမပါဘူး ဆိုတာပဲ။ အဂၤါမစံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုယဇ္ပူေဇာ္ရင္ နတ္ဘုရားက စိတ္တုိလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးကို ၿပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဘုရင္ႀကီး နန္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အပါးေတာ္ျမဲ ေျပာတဲ့ "ေကာင္းသလား၊ ဆိုသလား ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္" ဆိုတဲ့စကားကို သြားသတိရတယ္။ အကယ္၍သာ သူ လက္ညိဳး မျပတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေတာထဲမွာယဇ္ပူေဇာ္ခံရလို႔ ေသၿပီေလ။ ဒါနဲ႔ ပညာရွိေလး 

အပါးေတာ္ျမဲကို ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး  ဘုရင္ႀကီးက စိတ္လိုက္မာန္ပါ 

လုပ္မိတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိေတာင္းပန္စကား ေျပာေတာ့တယ္။ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕  ေတာင္းပန္စကားေျပာေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကို စိတ္တစ္ခ်က္မကြက္ဘဲ "အရွင္မင္းႀကီး အခုလို 

ဖမ္းထားတာ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအတြက္ အက်ဳိးယုတ္တဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား" 

လို႔ ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။ ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ ဘုရင္ႀကီး အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္သြားတယ္။ 

ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္လို႔လဲ အေတာ္ေလး စဥ္းစားရခက္သြားတယ္။ အပါးေတာ္ျမဲက သူအဖမ္းခံထားရတာ 

အဆိုးခ်ည္း မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘာလို႔ ေျပာတာလဲ။

 ဒီလိုေလ။ အကယ္၍သာ ဘုရင္ႀကီးက အပါးေတာ္ျမဲကို  ခ်ဳပ္ေႏွာင္မထားဘူးဆိုရင္ အခုလို   ေတာကစားထြက္ေတာ့ သူလည္း ဘုရင္ႀကီးနဲ႔အတူ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ပါရမွာေပါ႔။ ဘုရင္ႀကီးကို ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလို႔ လူ႐ိုင္းေတြက ဆံုးျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ေခၚၿပီး သတ္မွာပဲ။ ဒါဆို အပါးေတာ္ျမဲ အလွည့္ေလ။ သူသာ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ လိုက္သြားခဲ့ရင္ အသက္ခံရမွာေတာ့ မုခ်မေသြပါပဲ။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

------------------------------

ပံုျပင္ေလးရဲ႕ အႏွစ္သာရ

ဒီေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို ဒါအေကာင္းပဲ၊ ဒါအဆိုးပဲလို႔တရားေသ သက္မွတ္လို႔ မရေကာင္းပါဘူး။ 

တခါတေလမွာ အေကာင္းေတြဆိုၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့ အရာေတြဟာ ကံၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ အဆိုးေတြျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ 

 ကံေကာင္းတာေတြ ႀကံဳလာတုိင္းမွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံစားလိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အတင္းအက်ပ္ႀကီး ဖက္တြယ္ မထားပါနဲ႔။ 

အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ ႀကံဳႀကိဳက္ခြင့္ရတဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ခံယူလိုက္ပါ။

အဆိုးေတြႀကံဳလာခဲ့ရင္ေကာ။ သိပ္၀မ္းနည္း ပူေဆြးမေနပါနဲ႔။ အျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံေနရတယ္လို႔ 

ယူဆေနမယ့္အစား ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ဖုိ႔ စခန္းသြင္းေလ့က်င့္ေနတယ္လို႔ မွတ္ယူလိုက္ပါ။ 

တကယ္တမ္းေတာ့ အဲ့ဒီေလာက္ႀကီးမဆိုး႐ြားဘူးဆိုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္။

 အဲဒီလို ခံယူႏုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ အမ်ားႀကီး ေပါ႔ပါးလြတ္လပ္ေနပါလိမ့္မယ္။ 

လူတစ္ေယာက္ဟာ ၿပီးျပည့္စံုဖုိ႔ဆိုရင္ မိတ္ေဆြစစ္၊ မိတ္ေဆြမွန္ တကယ္လိုအပ္ပါတယ္။ 

ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးမယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ မွ်ေ၀ခံစားမယ္။ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို အတူတကြ ေက်ာ္လႊားမယ္။ 

ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ့္ဘက္က ရပ္တည္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ေတြ တကယ့္ကို လိုအပ္တာေပါ႔။ 

မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတဲ့ အထဲမွာ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ နဲ႔ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ေတြ ပါပါတယ္။ 

မိတ္ေဆြစစ္ေတြဟာ အျမဲ မွန္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ သင္ မေမွ်ာ္လင့္လိုက္ပါနဲ႔။ အမွားလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ မွားပါေစေတာ့လို႔ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

 

***** သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔ေပးတာကို ၾကိဳက္လို႔ အားလံုးမွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္လို႔ပါ *****

 

 ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ႀကပါေစ။ အားလံုးကို ေလးစားလ်က္။

ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

ငရဲက်ေႀကာင္း တရား( ၁၀ ) ပါး

ငရဲက်ေၾကာင္း တရား(၁၀) ပါး

(၁) သနားညွာတာျခင္း ကင္းလ်က္ ေသြးစြန္းေသာလက္ျဖင့္ သူ႔အသက္ကိုသတ္ေလ့ရွိျခင္း။

(၂) ရြာ၌ျဖစ္ေစ ေတာ၌ျဖစ္ေစ သူ႔ဥစၥာကို ခိုးယူေလ့ရွိျခင္း။

(၃) မာတုရကၡိတ (အမိ ေစာင့္ေရွာက္ထားသူ) စေသာ မိန္းမ ဆယ္မ်ဳိးတို႔၌ ကာမျဖင့္ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရွိျခင္း။

(၄) ပရိသတ္အလယ္၌ တံစိုးလက္ေဆာင္ စေသာ လာဘ္အမိသေၾကာင့္မဟုတ္မမွန္ ေျပာေလ့ရွိျခင္း။

(၅) ညီညႊတ္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေအာင္ ကုန္းေခ်ာစကား ေျပာၾကားတတ္ျခင္း။

(၆) သူတစ္ပါးတို႔၏ နားစပ္ခါးေစတတ္လ်က္ အမ်က္ထြက္ဖြယ္စကား ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာၾကားတတ္ျခင္း။

(၇) အက်ဳိးမဲ့ အခါမဲ့ တရားမဲ့ျဖစ္ေသာ ၿပိန္းဖ်င္းေသာ စကားကိုေျပာဆိုတတ္ျခင္း။

(၈) သူတစ္ပါးတို႔၏ စည္းစိမ္ဥစၥာ အေဆာက္အဦတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္မူေကာင္းေလစြ စသည္ျဖင့္ သူတစ္ပါး ဥစၥာပစၥည္းကို
ေရွးရႈႀကံစည္မႈအဘိဇၥ်ာစိတ္ အႀကံရွိျခင္း။

(၉) ဤသတၱဝါတို႔အား ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ ၾကပါေစ စသျဖင့္ ဖ်က္ဆီးလိုေသာစိတ္အႀကံရွိျခင္း။

(၁၀) လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းသည္ အက်ဳိးမရွိ အစရွိသျဖင့္ မွားေသာအျမင္ရွိျခင္း။
===========================================

Credit ဗုဒၵစာေပ 

အဆိုအမိန္-့မ်ားနွင့္-ဗဟုသုတဆုိင္ရာစာေပမ်ား

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ႀကပါေစ။ အားလံုးကုိ ေလးစားလ်က္။

ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

တူေပမယ့္ မတူတဲ့ ဒါန

တူေပမယ့္ မတူတဲ့ ဒါန

မိသားစု ႏွစ္စုရွိတယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ မိသားစုတစ္စုက သိန္းေပါင္း ေထာင္ခ်ီၿပီးလွဴတယ္။

ေနာက္မိသားစု တစ္စုကလည္း သိန္းေပါင္းေထာင္ခ်ီၿပီးလွဴတယ္။ ကြာဟခ်က္မရွိပါဘူး။

ေနာက္ၿပီး ပထမမိသားစုရဲ႔ အလွဴမွာလည္း ဆရာေတာ္ေတြက

"နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ" ဆိုၿပီး ေရစက္ခ်ေပးၾကတယ္။

ဒုတိယ မိသားစုရဲ႕ အလွဴမွာလည္း "နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ" ဆိုၿပီး ေရစက္ခ်ေပးၾကတယ္။

ေရစက္ခ်ပံုလည္း တူတယ္လို႔ ဆိုပါေတာ့။

ဒီေနရာမွာ ဘာကြာျခားခ်က္ ရွိလဲဆိုေတာ့ လွဴတဲ့အခါမွာ စိတ္ေနစိတ္ထား ရည္ရြယ္ခ်က္ ကြာသြားတာပါပဲ။

သံသရာရွည္ေစတဲ့ဒါန

မိသားစုတစ္စုက ဒါနျပဳတယ္။ "ဘယ္ဆရာေတာ္ကို လွဴရင္ေတာ့ စီးပြားတက္မယ္။

ဒီ ဆရာေတာ္က ငါတို႔ အေပၚမွာ ေက်းဇူးမ်ားတယ္။ မလွဴလို႔ မေကာင္းဘူး။

ဒါဆိုရင္ေတာ့ အက်ိဳးႀကီးၿပီး ေနာက္ဘဝ ခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။

ဒါမွ ေနာက္ဘဝ ဆင္းရဲျခင္းကင္းမွာ" စသျဖင့္ ဒီလို စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ လွဴတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ကေပးတဲ့ ဘြဲ႕ေတြ လိုခ်င္လို႔၊ ေနာက္ဘဝခ်မ္းသာခ်င္လို႔၊ ဆင္းရဲမွာ ေၾကာက္လို႔ လွဴတယ္။

ဒါမ်ိဳးရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ လွဴတယ္ဆိုရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ အျပစ္ေတြေရွ႕ေနာက္ ဝန္းရံေနတယ္။

ဒီဒါနကုသိုလ္ဟာ သူရည္ရြယ္တဲ့ အတိုင္း လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ အက်ိဳးေတြ ေပးႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သံသရာေတာ့ ရွည္ေစႏိုင္တယ္။

သံသရာရွည္ေစေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း မဟုတ္ေတာ့ ဓမၼကိုအေလးဂရုျပဳရာ မေရာက္ဘဲ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ကေန ေသြဖယ္သြားပါတယ္။

နိဗၺာန္ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ ဒါန

ေနာက္မိသားစု တစ္စုကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ေျပာရရင္ သံဃာေတာ္ ရွင္ျမတ္ေတြကို သကၤန္းလွူတယ္။

ဘယ္လို စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ လွဴလဲဆိုေတာ့ "ငါတို႔ လွဴတဲ့ သကၤန္းကို ဝတ္ရံုၿပီး အရွက္အေၾကာက္ ဖံုးလႊမ္းႏိုင္ပါေစ။

ငါတို႔ လွဴတဲ့ သကၤန္းကို ဝတ္ရံုၿပီး အခ်မ္း အပူ စတဲ့ ရာသီဥတု ဒဏ္ေတြ ခံႏိုင္ပါေစ။ စာသင္စာခ် လုပ္ႏိုင္ပါေစ။

ကိေလသာေတြ ကင္းစင္ၿပီး အသိညာဏ္ေတြ တိုးပြားၾကပါေစ။

သာသနာေတာ္ႀကီး အဓြန္႔ရွည္ပါေစ" ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ထားနဲ႔ လွဴတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳးပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ေမတၱာတရားေတြ ျဖစ္ပြားသြားပါတယ္။

ေမတၱာတရားဆိုတာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ကုသိုလ္ သေဘာပါ။

ေမတၱာစိတ္ထားနဲ လွဴေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ကုသိုလ္ဟာ ငါစြဲေတြ ကင္းစင္ၿပီး စင္ၾကယ္ေနပါတယ္။

ဒါနျပဳရင္းနဲ႔ ေလာဘ၊ ေဒါသေတြ နည္းပါးသြားပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ကုသိုလ္ဟာ စင္ၾကယ္ သန္႔ ရွင္းတဲ့ အတြက္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ျဖစ္သြားပါၿပီ။

နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ျဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ ဓမၼကို အေလးဂရုျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္။

ဓမၼကို အေလးဂရုျပဳရာေရာက္ရင္ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ အတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းရာေရာက္ပါတယ္။

စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာ၊စိတ္ခ်မ္းသာျပီးလုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝၾကပါေစ

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)

Re-Post By ACM 21-3-2013

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From > ၀ီရဓမၼ 

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ႀကပါေစ။ အားလံုးကိုေလးစားလ်က္။

ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါး

ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါး
==================

(၁) အရဟံ-ကိေလသာကင္း၍
ပူေဇာ္အထူးကို ခံထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၂) သမၼာသမၺဳေဒၶါ-
သစၥာေလးပါးတရားကို ဆရာမရွိ
ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၃) ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ-
အသိႏွင့္အက်င့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၄) သုဂေတာ-
ေကာင္းေသာစကားကိုသာ
ေျပာဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၅) ေလာက၀ိဒူ-
ေလာကသံုးပါးကို အကုန္အစင္
သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၆) အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ-
ဆံုးမထိုက္သူတို႔ကို ယဥ္ေက်းေအာင္
ဆံုးမေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၇) သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ-
လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတို႔၏
ဆရာတဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၈) ဗုေဒၶါ-
သစၥာေလးပါးကို မိမိကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္းသိ၊
သူတပါးတို႔ကိုလည္း သိေအာင္ေဟာျပေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။

(၉) ဘဂ၀ါ-
ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါး ဂုဏ္ေတာ္ေတြအနႏၲႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရား- ဟူ၍ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကုိ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ရန္

ကြ်န္မလဲ အၿမဲရြတ္ဖတ္မိတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါးပါ ...

 မသိနားမလည္ေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို ့ကုိ ၿပန္လည္မွ်ေ၀ပါတယ္...

က်န္းမာစြာနဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ...

( သူငယ္ခ်င္းတင္တာေလးကို မွ်ေ၀လိုက္တာပါ )

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ႀကပါေစ။ အားလံုးကို ေလးစားလ်က္။

                                                       ေခ်ာေလး

ဆက္ဖတ္ရန္

....ခ်စ္သူေရးတဲ့ကဗ်ာ....

တကယ္ဆိုခဲ့လ်င္

   အေဝးမွာနင္နဲ႔ငါ

   ရွိေနခဲ့တာပါ

   မိုင္ေထာင္ခ်ီမေဝးတာ

   ငါသိခဲ့တယ္ေလ

   အိပ္မရတဲ့နင့္စိတ္ေတြ

   ငါ့ပုခုံးမွာေမွးမွီရင္းေလ

   ငါေလနင္နဲ႔စကားေတြေၿပာ

   ဘယ္လိုေမာနိုင္မွာလည္း

   တစ္ေရးနိုးတယ္လို႔တစ္ခါမရွိ

   နင္ရွိေနတာသိေနလို႔ပါ...။

  

   နင့္စကားေတြ

   မုန္းေနပါေစ

   ခါးေနပါေစ

   ငါခဳ်ိဳၿမိန္ပါရေစ

   တကယ္လို႔သာ

   နင္ငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့လ်င္

   အလ်င္နဲ႔ေရြ႔ေနတဲ့ကမာၻ

   ရပ္ဆိုင္းသြားပါေစ

   ငါေလဘယ္ေတာ့မွမေမ့

   စိတ္ထဲမွာ

   ကမာၻတည္မည့္ေမတၱာ...။

  

နာ့ခ်စ္သူအတြက္လဲ နာက အျမဲတမ္းကမာၻတည္ေနမယ့္ေမတၱာနဲ႕ခ်စ္တယ္....

 ကမာၻပ်က္ေပမယ့္ မပ်က္ေသာသစၥာေမတၱာေတြနဲ႕

 ခ်စ္ရသူအေပၚ ထာ၀ရ ခ်စ္သြားခ်င္တာဟ...

 ေျပာတဲ့စကားလံုး ၾကီးသြားလားတိ၀ူး ဒါေပမယ့္ နာ့အခ်စ္က ဒီထက္ေတာင္ ၾကီးေတးတယ္..။

အဲတာက်ေနာ္ခ်စ္သူက်ေနာ္အတြက္ေရးတဲ့ကဗ်ာေလးဗ်....
ေခ်ာင္ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ဆြဲထုတ္လာတာ..အဟိဟိ..

ဆက္ဖတ္ရန္

......အသေခ်ၤ.......

....အသေခ်ၤ.....

 အသေခၤ်သိုေၿခတလွမ္း..

ေၿမစမ္းခရမ္းပ်ိဳတာကစခဲ့တာပဲ

အတိုက္အခိုက္ေတြၾကားက..လမ္း...

အသားငမ္းငမ္းတက္လိုခ်င္တာက...

ငါတို႔ေအာင္ၿမင္မႈ....

ရက္....လ....ႏွစ္.....

ေရတြက္ဖို႔....

အခ်ိန္ကတာ၀န္ယူထားတယ္.....

ငါတို႔တာ၀န္က....

အဆံုးမရွိပန္းတိုင္....

လွမ္းကိုင္နိုင္ဖို႔ပဲလိုတယ္....

ပံုၿပင္ေၿပာရင္....ၿပဇတ္ဆန္မယ္...

ရာဇ၀င္ေၿပာရင္.....နန္းဆန္မယ္...

ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ေၿပာရင္....

ရပ္ေနတယ္ထင္အံုးမယ္.....

ေၾကြးေၾကာ္အံုးမယ္....ကမာၻသားမ်ား..

ငါတိုကေလွ်ာက္ၿပီးသား.......

အနာဂတ္ကလက္ထဲမွာ.....

တစ္လၿပည့္တာ...ေနာက္တရက္တက္ဖို႔...

ေနာက္တရက္တက္တာ...

ေနာက္တစ္ႏွစ္ၿပည့္ဖို႔....

အလံမ်ားစြာေရြ႕......

ဘယ္အရာမွငါ့တို႔လက္ကေၿပးမရေစဘူး....

ထိုကတိသစၥာ...ဒီေနရာ....

ကမာၻေမြးေန႔.......ဖန္ဖန္တိုင္တည္ေစ......။။။။။

ေနေကာင္းကင္နီ

ဆက္ဖတ္ရန္

နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္အေၾကာင္း....

ဆရာတင္ သည္ ၁၈၉၄ ခုနွစ္မွာေမြးဖြားျပီး ---၁၉၄၉ ခုနွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ပါသည္။ အသက္ ၂၂ နွစ္သားကစျပီး သီခ်င္းမ်ား ေရးခဲ႕ ေသာေႀကာင္႕ ဆရာတင္၏ သီခ်င္းေရးသက္တမ္းမွာ အနွစ္ ၃၀ေက်ာ္ ရွိပါသည္။

ဆရာတင္ ၏ ဇနီး မင္းသမီးေပၚလင္တင္ နွင္႕ သားေရႊနန္းတင္ တို႕ ခန္႕ မွန္းေျခအရ ဆရာတင္ေရးစပ္ေသာ သီးခ်င္း အပုဒ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ခန္႕ ရွိလိမ္႕ မည္ဟု ဆိုပါသည္။ အလိုက္ တမ်ိဳး တည္းနွင္႕ သီခ်င္း သံုး -ေလးပုဒ္ ေရးတတ္သည္-။ ျမန္မာ ေတးေရးဆရာထဲတြင္ သီခ်င္း အေရး နိင္ဆံုး ေတးေရးဆရာဟု ခန္႕ မွန္းရသည္။

ဆရာတင္ ေရးစပ္ေပးရေသာ သူမ်ားမွာ ရုပ္ေသးဇာတ္ နွင္႕ အျငိမ္႕ မင္းသား၊ မင္းသမီး မ်ား သီဆိုရန္ ၊ ဓါတ္ျပားသြင္းရန္၊ တီး၀ုိင္း အဖြဲ႕ သားမ်ားက သီဆို တိးမႈတ္ရန္ နွင္႕ ကုန္ပစၥည္း ေႀကာ္ျငာ ေတးသီခ်င္းမ်ား ကို စပ္ဆို ေရးသား ေပးရျခင္း ျဖစ္သည္။ေႀကးအရ ဆံုး ေတးသီခ်င္းမွာ ဓါတ္ျပားသြင္းရန္သီခ်င္း နွင္႕ ပစၥည္းေႀကာ္ျငာ ေတးသီခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။

မင္းသား၊ မင္းသမီး မ်ားအတြက္ သီခ်င္းမ်ားမွာ အခ်ိဳ႕ လညး္ ထိုက္တန္သလိုရသည္။ တခ်ိဳ႕ လည္း မေပးနိုင္သူမ်ားျဖစ္သျဖင္႕ မရ---ေစတနာ နွင္႕ အလကား စပ္ေပးရသည္လည္းရွိသည္။

ဆရာတင္ သည္ ဟိတ္ႀကီး ၊ ဟန္ႀကီး နွင္႕ ေနတတ္သူမဟုတ္၊ သူကို ပြဲေတာင္းလွ်င္ ဘာမဆိုလုပ္ေပးနိုင္သူျဖစ္သျဖင္႕ ပရိ္တ္သတ္ က ပြဲေတာင္းလာလွ်င္ တျပံဳးျပံဳး နွင္႕ တတ္ဆို လာသူျဖစ္သည္။

ကိုယ္တုိင္ေရးစပ္ ျပီး ကိုယ္တုိင္သီဆို ကာ အသံသြင္းသည္႕ ဓါတ္ျပား အမ်ားအျပာရွိသည္။

ဆရာတင္မွာ တခၤဏဳပၸတၱိဥာဏ္ အလြန္ေကာင္းသည္။ သီခ်င္းေရးအလြန္ျမန္သည္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ကို တစ္ခါတစ္ရံ တြင္ ေရးခိုင္းသူ ေရွ႕ တြင္ တစ္ထိုင္တည္း ေရးစပ္ေပးနို္ငသူ ျဖစ္သည္။

ေလဘာတီမျမရင္ အိမ္သို႕ အလည္လာရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ တက္ေပးသြားခ်င္လွ်င္လည္း တက္ေပးသြားတတ္သည္။ သီခ်င္း ေပးပါဟု ဆိုေသာ္လည္း သီခ်င္းလည္းမလာ -လူလည္းရွာမေတြ႕ သည္အခါေတြလည္း ရွိတတ္သည္။

ဆရာတင္ ေရးေသာ သီခ်င္းမ်ားတြင္ ဘယ္သီခ်င္း မ်ားအေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါသနည္း ဟုေမးလွ်င္ ေလဘာတီမျမရင္ သီခင်္းမ်ား အေကာင္းဆံုး ျဖစ္သည္ဟု ေျဖရမည္ ထင္ပါသည္။ ေလဘာတီမျမရင္အတြက္ သီခ်င္းေရးရာတြင္ ေစတနာ ပိုသည္ဟု အခ်ိဳ႕ က စြပ္စြဲခံရသည္။ စြပ္စြဲသည္အခါ ဆရာတင္ က တဟဲဟဲ နွင္႕ ရယ္သည္။ သူ႕ တြင္ေလဘာတီမျမရင္ နွင္႕ ေမ႕ မရစေကာင္းေသာ တစ္ပုဒ္ေသာဇာတ္လမ္းေလးရွိသည္ဟုလည္း ဆရာတင္ က ဆိုေလသည္။

ဆရာတင္႕ ဇာတ္လမ္းမွာ ေလဘာတီမျမရင္ေလး ေရႊဖလားကန္ရြာ တင္ ေတာမင္းသမီး ဘ၀တြင္ ရွိေသးသည္။ တေန႕ ေသာအခါ သူနွင္႕ ထိုရြာတြင္ ေတြ႕ ႀကသည္။ ေတြ႕ ႀကရာ လူငယ္ဘာသာ ဘာ၀ ခ်စ္ႀကိဳက္ႀကသည္။ တစ္ညေန ေန၀င္ရီတေရာ တြင္ ဆရာတင္က မျမရင္ ကို ပခံုးေပၚတင္ ခိုးေျပးသည္။ သမီး ကို မ်က္ေျချပတ္မခံေသာ မိခင္ ေဒၚညဏ္ရံု က တခဏေလး မျမင္ကာမွ်ျဖင္႕ ( ျမရင္) ေရ ဟု ေအာ္ေခၚသည္။ အေမ႕ ေခၚသံ ကုိ မထူးဘဲ မေန၀ံ ေသာ မျမရင္ က ဆရာတင္႕ ပခံုးေပးကေနရင္း (ရွင္--အေမ ) ဟုေယာင္ထူးမိသည္။ ဆရာတင္မွာ ျမရင္ ကို ဖုတ္ခနဲ ခ် ျပီး ထြက္ေျပးခဲ႕ ရေလသည္။ မက္ေတာ႕ မလိုလို နွင္႕ လင္းခဲ႕ သည္႕ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာတင္ ၏ ဗလ ၊ ဆရာတင္၏ အစြမ္းအစ ကို သိသူမ်ားက ေလဘာတီမျမရင္ ကုိ ပုခံုးေပးထမ္းေျပးနိုင္သည္ဆို ျခင္း ကို ႀကီးစြာ သံသယ ျဖစ္ႀကပါသည္။ သို႕ ေသာ္ ဆရာတင္မွာ ဇနီး ၄ေယာက္ ၊ရွိသည္။ ေလးေယာက္စလံုး ကို ေနအိမ္္တစ္လံုးတည္းမွာ သင္႕ ျမတ္စြာထားေလသည္--ဇနီး နွစ္ေယာက္မွာ မင္းသမီး စစ္စစ္ ျဖစ္ေလသည္။ဆရာတင္တြင္ ဇနီး ေဒၚသင္၊ ေဒၚတင္( မင္းသမီးေပၚလင္တင္)၊ ေဒၚသိန္းျမ၊တံခြန္တိုင္ျမေသာင္းခင္ ဟူျပီး ဇနီး ၄ေယာက္ ရွိပါသည္။တစ္အိပ္တည္း အတူေနျပီး ေပၚလင္တင္က ေငြကိုင္၊ ေဒၚသင္က စာေရးေသာက္ေရး၊ တာ၀န္ယူရသည္။

ဆရာတင္ က မင္းသမီး ငါးေယာက္ သို႕ တူ သီခ်ငး္ ခ် ေပး ေစဦးေတာ႕ ထိုသီခ်င္း ကို မျမရင္ သီဆိုသည္႕ အခါ ပို ေကာင္း သည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေႀကာင္႕ ဆိုေသာ ္ မျမရင္မွာ အဆိုအလြန္ေကာင္း ၊ အလြန္အသံေကာင္းေသာေႀကာင္႕ ျဖစ္သည္။

ဆရာတင္ မျမရင္အတြက္ ေရးေပးေသာ သီခ်င္းမ်ားသည္ မျမရင္ ၏ အေဖၚမခံခ်င္ေသာ ခ်စ္သူကို ရည္ေလသေလာ--ဆရာတင္ကို ရည္ေလသေလာ---ရိပ္တိတ္တိတ္ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ မ်ားက မ်ားပါသည္။ ဆ၇ာတင္ေရးသည္ ၂လက္မခြဲ သီခ်ငး္--ဦးသ၀န္ေႀကာင္သီခ်င္း၊ အလွဴ႕ ရွင္သီခ်င္း မ်ားမွာ သူ႕ လိုလို ငါ႕ လိုလို ရိသဲ႕သဲ႕ နွင္႕ လိုလို ခ်ည္းလုပ္ထားသည္႕ အကြက္မ်ားေတြ႕ ပါ ရသည္။

မျမရင္ ကို ေရႊဖလားကန္ ရြာတြင္ ေတြ႕ စဥ္က မင္းနာမည္ေက်ာ္ခ်င္ရင္ မႏၱေလး လာခဲ႕ ဟု ေခၚခဲ႕ ဖူးသည္ ဟု ဆရာတင္က ေျပာပါသည္။

မျမရင္ က ဆရာတင္၏ ဇာတ္လမ္း မွန္သည္ မွားသည္ အပထား ျပီး လူခ်င္း အထူးတလည္ ခင္မင္ ရင္နွီးေသာေႀကာင္႕ ဆရာတင္႕ တြင္ ေငြေႀကးအခက္အခဲ ရွိပါက မျမရင္ထံမွ ပုိက္ဆံေတာင္းတတ္သည္။ျပန္ေပးခ်င္မွ ေပးသည္။ မျမရင္ထံမွ သီခ်င္း ေရးခကိုလည္း ရမွ ရေစ ဟု သေဘာမထား ၊ သို႕ ေသာ္ သူညွင္း ဆဲ လိုသည္႕ အခါတိုင္း သူ႕ ညဥ္းဖတ္ မင္းသမီး နံပါတ္ ၁ ဟု ဆရာတင္က သေဘာထားပါသည္။

ဆရာတင္ ကို မႏၱေလးျမိဳ႕ နန္းေတာ္ေရွ႕ မဂၤလာဥယ်ာဥ္ရပ္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ျမိဳ႕ စာေရးမင္း ဦးမွန္ နွင္႕ ေဒၚမမ တို႕ က ေမြးဖြားရာ မင္းနံ႕႕ စိုးနံ႕ မကင္း သျဖင္႕ ေမာင္ေမာင္တင္ ဟု မွည္႕ ေခၚႀကသည္။ ဆရာတင္သည္ ေခတ္ပညာ အဂၤလိပ္စာ သင္ရျခင္းထက္ တီးမႈတ္ေနရသည္ကို ခံုမင္သည္။

ဆရာတင္ သည္ အျငိမ္႕ မင္းသမီး ယုဇန ေအးစိန္ အတြက္ (မယ္ေအးေလးက ပို႕တဲ႕ ေမတၱာ) သီခ်င္းျဖင္႕ အနုပညာေလာက သို႕ စတင္၀င္ေရာက္လာခဲ႕ သည္။ယုဇန ေအးစိန္ ၏ အျငိမ္႕ ထဲမွာ ပင္ ပတၱယား ဆရာ လုပ္ျပီး အျငိမ္႕ ေလာက ထဲ စတင္ ၀င္ေရာက္ပါသည္။

ဆရာတင္သည္ ယုဇနေအးစိန္ အျငိမ္႕ မွထြက္ျပီး ရုပ္ေသးမင္းသား ဆရာဦးဥာဏ္ႀကီး ၏ စင္တြင္ ၀င္ျပီး မင္းသမီး လုပ္ျပန္သည္။

ဆရာဦးဥာဏ္ႀကီးမွာ မႏၱေလး ရုပ္ေသးေလာက တြင္ ရုပ္ေသးမင္းသား ထဲတြင္ ပညာ အေတာ္ဆံုး--သီခ်င္းမ်ား စာမ်ားေရးစပ္ နိုင္သူ ျဖစ္သျဖင္႕

ဆရာတင္ အတြက္ ၃ နွစ္မွ် တြဲ လိုက္ရျခင္းသည္ သဘင္ပညာ ကို ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေရလည္ေအာင္ သင္တန္းတက္လိုက္ရသလို ရွိသြားေလသည္။

ဆရာတင္သည္ သူေရးေသာ သီခ်င္း မ်ားတြင္း သူနာမည္ကို ထည္႕ ေရးေလ႕ ရွိသည္။ သီခ်င္းကို ဘယ္သူစပ္သည္ဟု နာမည္ထည္႕ မွဳ႕ ေႀကာင္႕ ထိုေခတ္က တခ်ိဳ႕ က ဆရာတင္ကို ေပါေႀကာင္ေႀကာင္ နိုင္သည္ဟု ဆိုႀကသည္။

ဆ၇ာတင္သည္ သူ႕ သီခ်င္းေရးစပ္ သည္႕ အခါ မနက္ မလင္းခင္ ၂နာရီ ၃နာရီ ငွက္ျမည္သံနွင္႕ အာရုဏ္တက္ သည္႕ ပတ္၀န္က်င္ ကိုယူျပီး ေရးစပ္ေလ႕ ရွိသည္။အသံ ကို ပတၱယားျဖင္႕ ျဖစ္ေစ--စႏၵယားျဖင္႕ ျဖစ္ေစ ရွာေလ႕ ရွိသည္။

သူ႕ သီခ်င္း အသြားေရာ စာသား ပါရျပီ ဆိုလွ်င္ သီခ်င္း လိုခ်င္သည္႕ မင္းသမီး -မင္းသား အိမ္သြား ျပီး သီခ်င္း ကိုခ်ေပးသည္။ သီခ်င္းယူမည္႕ သူက အတီးနွင္႕ တပါတည္းရယူႀကရသည္။

စစ္ကုိင္းတံတား သီခ်င္းတြင္ ေရႊဘိုသူ ေတြကို နိွမ္ထားသကဲ႕ သို႕ ရွိသျဖင္႕ ေရႊဘိုသူမ်ားေက်နပ္ေစရန္ ေရႊဘိုသနပ္ခါး သီခ်င္း ကို စပ္ဆိုခဲ႕ ရဖူးသည္။

ထိုသီခ်င္းကို မင္းသားကက္နက္စိန္ ကို သီဆိုေစရာ မင္းသားက ျငင္းသျဖင္႕ ဆရာတင္ကို္ယ္တုိင္ သီဆိုခဲ႕သည္။

ေရႊမင္းဂံ ေခၚ ( မင္းဂံဘုတ္) သီခ်င္း လည္း ေနာက္ခံသမုိင္းရွိသည္--

တခါက မႏၱေလးေျမာက္ဘက္ ၁၂ မိုင္ကြာေ၀းေသာ ဘုတ္ရြာနွင္႕ မင္းဂံရြာနွစ္ရြာရွိသည္။ ၂ရြာမွာ မလွမ္းမကမ္း ရွိသျဖင္႕ ေပါင္းျပီး ဘုတ္မင္းဂံ ဟု ေခၚႀကသည္။ ဘုတ္မင္းဂံ အလွဴ ပြဲ ကို ဆရာတင္ သြားရာတြင္ ဆရာတင္က ရိမ္း တိုက္ေပး ေနရသျဖင္႕ ၁၅ ရက္ေလာက္ႀကာသြားသည္။ ဆရာတင္ သည္ ထန္းေတာသို႕ သြားျပီး ေန႕စဥ္ ထန္းရည္ေသာက္တတ္သည္။ ထန္းရည္ေသာက္ေနစဥ္ ေသာက္ေနက်တဲရွင္ အဖိုးႀကီး သမီးငယ္ က အလွဴသြားမည္ ဟု မ်က္နွာရွည္မ်ားလိမ္ ျပီး ရွာတဘက္နီနီ ကိုျခံဳ ကာ ထြက္ကာသြားသည္။ ကေလးမ ထြက္သြားျပီးမႀကာမွီ မုိး က သဲသဲမဲမဲ ရြာခ်သည္ ။ တဲရွင္သမီးလည္း လမ္းတစ္၀က္မွ မိုးမိကာျပန္လာခဲ႕ ရသည္။

မ်က္နွာရွည္မ်ားပ်က္ ျပီး တကိုယ္လံုး ရြဲရြဲ စို ေနေသာ သူငယ္မ ကို ဆရာတင္ေတြ႕ေတာ႕ ကိုယ္ကာယ အလွကို သတိထားမိေတာ႕ သည္။ ငါ႕ တူမက လွသားပဲ ဟုဆိုကာ တို႕ ေတာသူမ်ား အလွက ေရစိုမွ ေပၚတာကိုး ဟု ဆိုလွ်က္ ထန္းရည္ ေလး ရီေ၀ေ၀ နွင္႕ ( မင္းဂံဘုတ္)သို႕ (ေရႊမင္းဂံ )သီခ်င္း ကို ဖြဲ႕ ခဲ႕ ပါသည္။

ဆရာတင္သည္ မႏၱေလးမွာအေနမ်ားသည္--ရန္ကုန္တြင္ ၇ နွစ္သာေနဖူးသည္။

ျမန္မာအေဆြ ေအ၀မ္း တြင္ သီခ်င္းမ်ား စပ္ေပးသည္။ ကိုလံဘီယာ တြင္ဓါတ္ျပားသြင္းသည္။ ကိုလံဘီယာ ဓါတ္ျပားကုမၼဏီ ဆိုသည္မွာ ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္မီ က ဗမာ နိုင္ငံတြင္ တစ္ခုတည္းရွိေသာ နုိင္ငံျခားသားပိုင္ ဓါတ္ျပားကုမၼဏီ ျဖစ္သည္။

ဆရာတင္ ဓါတ္ျပားသြင္းရာ တြင္ ဆရာဓါတ္ျပားမ်ားေတာ္ေတာ္ေရာင္းရသည္။ စစ္မျဖစ္မီ ကလူႀကိဳက္မ်ားလွသည္။

(ပုလိပ္ နွင္႕ သပိတ္) သီခ်င္း ကို ဆရာတင္ ေရးဆိုသျဖင္႕ ကိုလံဘီယာ က ဆရာတင္ကို အပစ္တင္သည္။ ဆရာတင္က ဗမာ တစ္ေယာက္အေနနွင္ ဒီေလာက္ေတာ႕ ေရမည္ဟု ေျပာရာ ကုမၼဏီနွင္႕ ကြဲ သည္။ ဆရာတင္ မႏၱေလးျပန္လာခဲ႕သည္။

ဆရာတင္သည္ အရင္းရွင္ ကုမၼဏီ ၏ ဂုတ္ေသြးစုပ္မွဳ႕ ၊ ျဗိတသွ် အစိုးရ ၏ဖိနိပ္ မွဳ႕ ကို ခံျပင္းနာက်ည္းစြာ မႏၱေလးျပန္ခဲ႕သည္

ကိုယ္ပိုင္ဓါတ္ျပား ကုမၼဏီ ေထာင္ရန္က်ိဳးစားေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္အရင္းအနွီး ကမရွိ သျဖင္႕ ေငြထုတ္နိုင္မည္႕ ဗမာ ေငြရွင္ကို လိုက္ရွာရသည္။ သူလက္တြင္ ၀တ္ထားေသာ စိန္လက္စြပ္ကေလးကို ရံုေတာ္ႀကီးအေပါင္ဆိုင္တြင္ ၂၀၀က်ပ္နွင္႕ ေပါင္ျပီး ဓါတ္ျပားသြင္းသည္႕ လုပ္ငန္း ကို စိတ္၀င္းစားသည္႕ ဗမာ ေငြရွင္ ကို ျမင္ရထားတစ္စီး ေန႕လံုးေပါက္ ၁၅က်ပ္ေပးကာ လိုက္ရွာသည္။

ေနာက္ဆံုး ေက်ာက္ေသြးတန္း မွ ေအာင္မဂၤလာ ေရႊထည္ ေငြထည္ ကုမၼဏိပိုင္ရွင္ ဦးလွေအာင္ နွင္႕ ဦးေမာင္ကေလး တို႕ သူတို႕ လုပ္ပါမည္ဟု ေျပာလာသည္။

ေအာင္မဂၤလာ ဓါတ္ျပားကုမၼဏီ တည္ေထာင္ျပီး ဆရာတင္-ေလဘာတီမျမရင္-ျမိဳ႕ မတီး၀ိုင္း -မႏၱေလးမွ အနုပညာရွင္မ်ား ၀ိုင္း၀န္းအသံသြင္းျပီး ကိုလံဘီယာ ကို စီပြားေရး စစ္မ်က္နွာဖြင္ႀကသည္။

ဆရာတင္ ၏ သူေဌး၀ါဒ-၊ တက္သစ္ သူေဌး၀ါဒ ၊ ေလဘာတီ ရဲ႕ ျမန္မာဂုဏ္ရည္၊ ေမာင္အရည္အခ်င္း စသည္႕ သီခ်င္းမ်ားမွာ ေအာင္မဂၤလာထြက္ ျဖစ္ျပီး အလြန္ေရာင္ေကာင္းသည္။

ထိုအျဖစ္ကို သိေသာ္ ကိုလံဘီယာမွ ကိုယ္စားလွယ္က မႏၱေလးကို လိုက္လာျပီး ဆရာတင္ကုိေခ်ာ႕ သည္ --ဆရာတင္႕ သားသမီးေတြကို ေငြ ၅၀ စီမုန္႕ ဖုိးေပးျပီးေခ်ာ႕ သည္။

ဆရာတင္သည္ အရင္းရွင္ ကုမၼဏီ ကေခ်ာ႕ သည္ကို ၀မ္းမပါး သည္႕ အျပင္ သူတို႕ ကုမၼဏီဂုဏ္တက္ေအာင္ မိမိမွာ မလြတ္လပ္ေႀကာင္း--ေအာင္မဂၤလာမွ ခြင္႕ ျပဳမွသာ အျခားကုမၼဏီတြင္သီဆိုနိုင္ေတာ႕ မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာသည္။ ကိုလံဘီယာ လည္း ဆရာတင္ စကားကိုႀကားျပီး ေအာင္မဂၤလာ သူေဌး ဦးလွေအာင္ နွင္႕ ဦးေမာ္ေလး တို႕ ကိုေတြ႕ ျပီး ေအာင္မဂၤလာ ကုမၼဏီကိုေရာ -နည္မည္ကိုပါ ႀကိဳက္ေစ်း ေပးျပီး ၀ယ္ယူသြားေလသည္။ ဆရာတင္မွာ ပက္လက္လန္ ေနေတာ႕ သည္---ေအာင္မဂၤလာနွင္႕ ကိုလံဘီယာ တုိ႕ ရဲ႕ အရင္းရွင္ လုပ္ေပါက္ေတြ ကို စိတ္နာလွသျဖင္႕ ၂ နွစ္မွ် သီခ်င္းမသြင္းပဲ အငတ္ခံေနသည္။

ေနာက္ပိုင္း ဆရာတင္ သြင္းသည္႕ သီခ်င္းမ်ားမွာ ကမၻာစစ္မီး ဗမာ နိုင္ငံသို႕ ေရာက္လာခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင္႕ ဓါတ္ျပားအျဖစ္ျပန္ေရာက္မလာေတာ႕ မူမ်ားသာဆံုးပါးသြားရေတာ႕သည္။

စစ္ျပီး စတြင္ ကတီကရီ နွင္ ျဖစ္သလို ဇာတ္ေထာင္စားရသည္--မင္းသား မင္းသမီး မရွိေသာအခါ ဆရာတင္ ကိုယ္တိုင္ မင္းသား၀င္လုပ္သည္။

ဆရာတင္မွာ သားသမီး ၁၃ ေယာက္ရွိသည္႕ အနက္ ျမေျခက်င္း ေဒၚေငြျမိဳင္ သင္ႀကားေပးသည္႕ ေရႊမန္းညႊန္႕လွိဳင္ ဆိုေသာမင္းသား တစ္ေယာက္ နွင္႕ သားငယ္ ေရႊနန္းတင္ တို႕ မင္းသားျဖစ္လာျပီး သား ဖိုးေထာင္မွာ လူရႊင္ေတာ္(လူျပက္) ျဖစ္ေနပါသည္။

စစ္ျပီး စတြင္ ရမည္းသင္းခရိုင္-ပ်ဥ္းမနားခရိုင္မ်ားတြင္ လိုက္လံကျပ ေသသည္။

ပ်ဥ္းမနားခရိုင္ထဲတြင္ ေတာမင္းသမီးေလ တစ္လက္နွင္႕ေတြ႕ ရာ ေလဘာတီမျမရင္နွင္႕ အလြန္တူသျဖင္႕ ဇီးေတာသူ ျမရင္ ဟုေခၚျပီး အိုးစည္၀ုိင္းကသူေလးျဖစ္သည္။ ဆရာတင္က ထိုသူငယ္မကို ပေလာင္မဟန္စိန္ ဟု အမည္ေပးျပီး ဘုန္းႀကီးပ်ံရွာျပီး ပြဲလိုက္ကသည္။

၁၉၄၇ တြင္ မႏၱေလးျပန္လာ နိုင္သည္။ သားေလး ေရႊနန္းတင္ကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးေနစဥ္ ၁၉၄၉ ခု -မူလက စြဲေနေသာ ငွက္ဖ်ား ဒဏ္ နွင္႕ အရက္ျဖတ္ထားသည္႕ ဒဏ္ ၂ခုေပါင္းျပီး ကြယ္လြန္ေလသည္။

ကရင္နွင္႕ အစိုးရ ျပည္တြင္း စစ္ကာလျဖစ္သျဖင္႕ အေလာင္းကို လိုက္ပို႕ မည္သူေ၀းလို႕ ထမ္းခ်မည္သူေတာင္ မရွိေပါ။ ထို႕ ေႀကာင္႕ သားေလးနန္းတင္နွင္႕ ရဲေဘာ္ေလးေယာက္ တို႕ က မႏၱေလး အေရွ႕ ျပင္ မဂၤလာဥယ်ာဥ္ ဘက္ရွိ အုပ္စက္ သင္းခ်ိဳင္း တြင္ ကိုယ္႕ ဖါသာ က်င္းတူး သျဂိဳဟ္ လိုက္ရသည္။ 

ဆက္ဖတ္ရန္

အေလာင္းဘုရား ၏ အဂၤလန္ ျပည့္ရွင္ ဒုတိယေျမာက္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ ထံသို႔ေပးပို႕ေသာ ေရႊေပလႊာ

ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၇၅၆ မွာ ျမန္မာဘုရင္ အေလာင္းမင္းဘုရားဟာ အဂၤလန္ျပည့္ရွင္ ဒုတိယေျမာက္ေဂ်ာ့ ဘုရင္ထံသို႔

ဆင္စြယ္ က်ဳတ္ ႏွင့္ထည့္ထားတဲ့ ပတၱျမား ၂၄ လံုးစီခ်ယ္အပ္ေသာ ေရႊစင္ စစ္စစ္ ေရႊေပလႊာကို ေပးပို႔ေတာ္မူခဲ့တယ္

သို႔ ေပမယ့္လို႔ ေရႊေပလႊာကို ျမန္မာ လိုေရးထားတာပါ

ျမန္မာလို ျပန္ဆိုေပးနိုင္တဲ့ သူ

ဒုတိယေျမာက္ေဂ်ာ့ဘုရင္ထံမွာမရွိတာေၾကာင့္ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၇၅၈ မွာ ေဂ်ာ့ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ

ေရႊေပလႊာကို ေတာ္၀င္ျပည္သူ စာၾကည့္တိုက္သို႔လႊဲအပ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္

အေသးစိတ္ သိခ်င္သူေတြကေတာ့ အေသးစိတ္ေရးသားထားတဲ့ pdf ဖိုင္ကို ေဒါင္းလုပ္ယူျပီးၾကည့္ရွဳနိုင္ပါတယ္ဗ်ာ

ေအာက္ဆံုးမွာေပးထားတယ္ဗ်ာ

The letter remained in a vault in Hanover for 250 years, mainly unremarked although Danish King Christian VII saw it in 1768. It would have been better he hadn’t because he damaged it in handling making the text even harder to decipher.

Three years ago historians at what is today known as the Gottfried Wilhelm Leibniz Library, after the famous mathematician and philosopher who was also its head librarian between 1676 and 1716, revived the long-dormant golden letter and set about finally deciphering it.

http://der-goldene-brief.gwlb.de/fileadmin/images/GoldenerBrief/For...

ဆက္ဖတ္ရန္